Uitvinders zijn een apart ras. Geef ze een onmogelijk geachte uitdaging – zeg vooral niet dat het onmogelijk ís – en de kans is reëel dat je de term ‘impossible’ mag schrappen. Jan Hollez, Zhong Xu en Alexander Van de Rostyne zijn er de levende voorbeelden van. De eerste ‘tandem’ is het brein achter Posios en Deliverect, Van De Rostyne is uitvinder van statuut. Zet deze drie samen, en de energie spat van de muren. Dus deden we dat …
Het trio ontmoette elkaar voor het eerst bij Siruna, een spin-off van de Universiteit Gent en het IBBT. Het bedrijf ontwikkelde en commercialiseerde een softwareplatform dat websites ‘on the fly’ aanpast aan de gsm's waarmee ze worden bekeken. Hollez en Xu werkten er als software engineers, Van De Rostyne zat er in de raad van bestuur. Uiteindelijk haalde het bedrijf de mijlpalen niet en moest het de boeken sluiten.
Alexander Van de Rostyne: “Op dat moment had ik het wat gehad met ‘traditionele’ bedrijven en besliste ik om me uit die wereld terug te trekken, zodat ik me helemaal kon focussen op mijn passies: oldtimers en het ontwerpen van speelgoed. Ik had geen zin meer om terug te keren naar een wereld van keiharde concurrentie en grote ego’s. Voor alle duidelijkheid: dat laatste slaat niet op Jan en Zhong.” Alleen, Jan en Zhong hádden het wel voor Alexander en wilden hem per se aan boord van Posios, zeg maar de iPad-kassa voor de horeca.
Zhong Xu: “Op dat moment hadden we als ondernemer nog quasi geen ervaring. Dan kijk je op naar een ondernemer die je kan adviseren, maar die je ook terecht kan wijzen indien nodig.”
Jan Hollez: “Alexander reageerde eerst afwijzend, maar stemde uiteindelijk toch toe om ons een halfuurtje onze uitleg te laten doen. Dat werden uiteindelijk twee uren (lacht).”
Het is hen gelukt, omdat ze vooraf niet wisten dat het eigenlijk onmogelijk was.
Champions League
STERCK. Wat trok je zo aan in het Posios-verhaal?
Van de Rostyne: “Vooraf had ik voor mezelf uitgemaakt: er zal véél nodig zijn om me te overtuigen om een deel van de tijd die ik aan oldtimers en speelgoed spendeer, in te ruilen voor een nieuwe uitdaging. Wat mij vooral over de streep heeft getrokken, is hun passie om het comfort voor de eindgebruiker te verhogen. Veel startende ondernemers zéggen wel dat ze dat doen, maar denken toch in eerste instantie aan hun product. Gelukkig is dit duo zo zot als een deur. Jan speelt op Champions-League niveau als het gaat over softwareontwikkeling voor restaurants, Zhong was in de wieg al getriggerd door horecakassa’s. We zijn alle drie nerds. De term is misschien wat negatief geladen, maar geloof me vrij: je moét dat zijn om ergens echt goed in te worden. Hun diepgaande kennis over de markt, het product, softwareontwikkeling op zich … die kon ik toen al echt voelen.”
STERCK. Hoe komt het, Zhong, dat je al zo vroeg gebeten was door kassasystemen?
Xu: “Mijn vader is eigenlijk de spilfiguur van de ontwikkeling van kassa’s voor de Aziatische wereld. Als Chinees weet ik maar al te goed hoe belangrijk goed functionerende getaltoetsen op een kassa zijn: iederéén bestelt bij de Chinees een gerecht via het daaraan gelinkte nummer. Je wil niet weten hoeveel kilometers ik in de auto heb gezeten om een ‘defecte’ kassa in pakweg Luxemburg te herstellen, om ter plaatse vast te stellen dat het indrukken van de ‘Num Lock’-toets volstond. De kassasystemen van mijn vader waren zeker oké, maar door mijn studieachtergrond (afgestudeerd met een M.Sc.graad in software-engineering) wist ik dat er betere technologieën beschikbaar waren. Jan en ik waren eigenlijk de eersten die een app hebben ontwikkeld die even vlot op de laptop als op de smartphone consulteerbaar was. Alexanders ervaring was van goudwaarde, zeker ook omdat we marketingervaring misten. We hadden een prima product, maar moesten natuurlijk op zoek naar klanten.”
Deliverect
Deliverect werd in september 2018 opgericht door Zhong Xu (34) en Jan Hollez (37). Het systeem verbindt platforms voor ‘food delivery’ met de kassasystemen van restaurants. Xu (CEO) bouwde op zijn zeventiende al websites voor restaurants en werkte, na zijn passage bij Siruna, onder meer als senior engineer voor EVS Broadcast, dat mobiele en cloudoplossingen bedacht voor de Olympische Spelen in Londen, de UEFA en de BBC. In 2012 startte hij samen met Jan Hollez Posios op, dat in 2014 werd overgenomen door Lightspeed. Hollez (CFO) studeerde in 2004 aan de Universiteit Gent af met een M.Sc. diploma in informatica en werkte eveneens voor Siruna en EVS. Het zoeken naar de beste technische oplossingen is zijn dada. Bij Deliverect werken 34 mensen.
Hollez: “Bij de ontwikkeling van Posios hebben we diverse dingen anders aangepakt. We wilden af van de traditionele oplossingen met veel en zware hardware die veel plaats vereist, en waarbij klanten vaak nog met een stevig onderhoudscontract opgescheept zitten, om van updates nog te zwijgen. Op dat vlak is de cloud een walhalla om mee te werken: het is de ideale tool om ‘software as a service’ (SaaS) te commercialiseren. We wilden vooral ook een erg handig systeem en verplaatsten ons in de huid van een horeca-uitbater. Drukke dag door stralend zomerweer? Geef een extra medewerker een iPad, installeer de app en laat hem bestellingen opnemen op het terras. Klaar. Bovendien hoeft de uitbater met dit systeem zijn kassa niet per se meer in de winkel af te sluiten, dat kan perfect ook thuis.”
Van de Rostyne: “Net die oplossingsgerichtheid trok me dus aan: een systeem dat het leven van iedereen makkelijker maakt vanaf het moment van de bestelling.”
Rolmodel
STERCK. Waarom beslisten jullie in 2014 om de boel te verkopen aan Lightspeed?
Hollez: “Die acquisitie liet ons toe om ons product als het ware in te pluggen in een grote internationale machine, waardoor we ook de ambitie om dit wereldwijd uit te rollen, konden waarmaken. Het huwelijk met Lightspeed was eigenlijk een professionele ‘coup de foudre’: op het moment dat zij ons voor het eerst contacteerden, hadden we al enkele artikels over hen gelezen, waardoor we hen zowat als een rolmodel beschouwden.”
Xu: “Wat ook meespeelde: we werden niet ‘gedegradeerd’ tot medewerkers, maar kregen de ruimte om ons eigen ding te doen. Zij kenden niets van horeca, waardoor we ons product verder konden ontwikkelen, zonder ons zorgen over de financiering te moeten maken. We weten nu immers ook hoeveel energie dat kan opslorpen. En, ook zeer belangrijk: het klikte op persoonlijk vlak.”
Van de Rostyne: “Bovendien hadden jullie bij Posios toen op korte termijn heel wat extra medewerkers aangeworven. De integratie bij Lightspeed liet die pas aangetrokken medewerkers en jullie toe om dat traject op een harmonieuze manier te kunnen meelopen. En, niet te vergeten: Jan en Zhong deden daar enkele jaren een schat aan ervaring op binnen een internationale organisatie, leerden de pro’s en contra’s van werken met een aandeelhoudersstructuur (die processen kunnen versnellen of vertragen) kennen én zaten op de eerste rij om nieuwe markttendensen te zien.”
Hollez: “Kijk, we zitten in een ‘grow or die’-business: je hebt een zakelijke baby gecreëerd en wil dat die in optimale omstandigheden opgroeit. In deze markt is dat niet eenvoudig. Of je gaat op zoek naar investeerders, of je gaat samenwerken met een ander bedrijf. In ons geval was de tweede optie absoluut de beste.”
Van de Rostyne: “Voordien was er al een charmeoffensief geweest bij Belgische investeerders, maar dat leverde niets op. Zo is het idee van een verkoop wel kunnen rijpen.”
Xu: “Achteraf bekeken hadden we eigenlijk al voor de verkoop aan Lightspeed wel iets gerealiseerd: met een minimum aan centen toch in vijftig landen aanwezig zijn … Laat ons zeggen dat een beetje naïviteit soms wel kan helpen (lacht).”
Van de Rostyne: “Ik heb het hen ooit gemaild: het is jullie gelukt, omdat je vooraf niet wist dat het eigenlijk onmogelijk was. Wat ook meespeelt in hun verhaal is de erg sterke familiale band. Als zij iets organiseren, is de hele familie erbij: van de vrouw over de moeder tot zelfs de nichtjes. Er is eigenlijk geen grens tussen familie, werk en vrienden.”
Hollez: “Wat wij willen realiseren, is simpelweg onmogelijk als onze partner er niet achter zou staan. Intussen zijn we alweer enkele jaren verder en kunnen we, met de extra kennis die we nu hebben, af en toe sneller wat tijd vrijmaken om de batterijen op te laden.”
Xu: “Mijn vrouw heeft zelfs haar doctoraat opgegeven om bij ons de hr te komen doen. Over engagement gesproken …”
STERCK. Wanneer is jullie ondernemersspirit weer sterker beginnen opborrelen?
Xu: “Naarmate we langer bij Lightspeed werkten, werden er meer structuren gecreëerd en evolueerde onze functie meer naar die van een manager. Op zich is die ervaring ons goed van pas gekomen, maar je kan de ondernemersmicrobe niet zomaar wegdrukken. Als je in de markt een shift ziet gebeuren, wil je daarop inspelen. Toen we merkten dat ‘delivery’-maaltijden de grote driver van de horecasector zouden worden, wilden we wat graag de ICT-link tussen beide werelden leggen, temeer we er ons over verbaasden dat niemand anders al op die trein was gesprongen.”
Hollez: “Als we iets nieuws zien, willen we daar meteen een volledig team opzetten. Net daarom zijn we in het najaar van 2018 met Deliverect gestart. We wisten dat de uitdaging niet min zou zijn, want de kassawereld is erg moeilijk: daar interageren erg veel dingen mee. Het idee op zich leek eenvoudig, maar zo simpel is het echt niet, zeker als je niet over het juiste netwerk beschikt.”
In principe is het aantal restaurants wereldwijd het enige wat ons belemmert.
STERCK. Dat netwerk omvat onder meer het nummer van ene Alexander Van de Rostyne.
Van de Rostyne (lacht): “Klopt. Ik zat ergens in het Brusselse verkeer toen dat telefoontje kwam. ‘Wat denk je, Alexander?’ Twee factoren hebben me doen beslissen om ook in dit verhaal mee te stappen, als investeerder en lid van de raad van advies. Enerzijds hun brede en diepe expertise over deze nichemarkt; anderzijds hetgeen mijn vrouw op dat moment tegen mij zei: ‘als jij daar niet in investeert, doe ik het’.”
Xu: “Zo’n raad van advies heb je wel nodig bij disruptieve projecten zoals dat van ons: ze stellen je bij momenten ambetante vragen, waarop je wel verplicht bent een antwoord te vinden.”
Van de Rostyne: “Wat mij altijd weer enorm triggert, is de enorme dynamiek tussen Jan en Zhong. Ze ruziën en discussiëren bij de vleet, maar uiteindelijk slagen ze er altijd weer in om vanuit de divergentie van standpunten toch tot een gemeenschappelijk besluit te komen. Dat is vrij uniek, zeker bij start-ups.”
Hollez: “De kunst bestaat erin opmerkingen niet als een persoonlijke aanval te beschouwen. Waar we ook mee bezig zijn, Zhong en ik hebben een blindelings vertrouwen in elkaar. Als we zeggen dat we iets zullen doen, mag je er volledig zeker van zijn dat het ook echt zal gebeuren. Het is plezant om op die manier te werken.”
STERCK. Heeft één van jullie ooit overwogen om in zijn eentje aan een project als Deliverect te beginnen?
Xu: “Alleen zou dit echt lastig zijn, het is net de symbiose tussen ons die onze kracht is. We hebben elkaar echt wel nodig, zeker omdat dit geen kleinschalig project is: het is onze ambitie om wereldwijd uit te groeien tot de ‘backbone’ voor food delivery. Bovendien: af en toe heeft een van ons wel eens een zwak moment. Doordat we met twee zijn, kan de ene dan even tot rust komen, met het volste vertrouwen dat de andere overneemt. We beseffen ook dat we een groot team nodig hebben om aan snelle schaalvergroting te doen.”
Van de Rostyne: “Ze vormen een prima tandem, en dat werkt eigenlijk als een huwelijk zonder seks. Maar maak daar nu niet je titel van, hé (lacht). In hun geval is die synergie echt wel een onontbeerlijke kracht. Weinig start-ups beginnen met de in het geval van Deliverect noodzakelijke ambitie om wereldwijd te gaan, de meeste kijken het liefst eerst rond de kerktoren.”
STERCK. Hoe ver staan jullie met die internationale groei?
Xu: “Dit voorjaar hebben we bij een kapitaalronde drie miljoen euro opgehaald. Mede daardoor zijn we vandaag al actief in veertig landen, hebben we klanten in vier continenten en hebben we kantoren in New York, Londen, Madrid en België.”
Alexander Van de Rostyne
Van de Rostyne (62) beschikt over een ruime academische bagage, met diploma’s in elektromechanica, informatica, management (M.Sc.) en managementopleidingen aan Insead en London Business School. Bij diverse hightechbedrijven, waaronder Motorola en Apple, had hij algemene marketingverantwoordelijkheden. Hij leidde ook Internet Service Provider Planet Internet en The Reference (web-agency) naar succescijfers. Daarnaast geniet hij faam als ontwerper van vliegend speelgoed (geproduceerd door het Chinese Silverlit). Hij bouwt zijn eigen auto’s, vond een revolutionair rotorsysteem voor helikopters uit en is een geaccrediteerd componist op Sabam.
Hollez: “Op de Europese markt staan we al ver, nu willen we ook de rest in een stroomversnelling brengen. Het helpt natuurlijk dat we al een mooi track record hebben opgebouwd. Grote ketens weten wat we kunnen en zijn snel mee gestapt in dit verhaal. Bovendien kan Deliverect eigenlijk aan elk kassasysteem worden gelinkt.”
Van de Rostyne: “De markt weet dat ze heel klantgericht zijn en een oplossing bieden voor een stevige uitdaging: het leven van de koerierdiensten die de ‘last mile’ voor food delivery voor hun rekening nemen én dat van de restaurateur comfortabeler maken. Dan zwijgen we nog over het gemak voor de consument.”
STERCK. Hoe sterk zal de marktshift zich doorzetten? Zal er binnenkort nog wel volk gaan eten in restaurants?
Xu: “In sterrenrestaurants en zaken waar de beleving centraal staat, zal de trend zich niet echt manifesteren, maar in het gros van de restaurants is delivery op enkele jaren tijd vanuit het niets gegroeid tot ruim 30 procent van hun omzet. Mensen zullen blijven naar restaurants gaan, maar als ze tijdens de week weinig tijd of zin in boodschappen hebben, is de stap naar delivery snel gezet.”
Hollez: “Bovendien zijn millennials opgegroeid met de gewoonte om alles meteen te krijgen. Diensten als Spotify, Netflix, bol.com, … speelden daar al op in. De consument eist dat nu ook voor bestelde gerechten, alleen werd de ‘last mile’ tot voor kort niet goed ingevuld.”
Je wil niet weten hoeveel kilometers ik in de auto heb gezeten om in een Chinees restaurant gewoon op de ‘Num Lock’-toets van de kassa te drukken.
Van de Rostyne: “Waarvoor dienen obers in doorsnee cafés en restaurants? Eigenlijk vervullen zij, naast vriendelijk zijn voor de klant, vooral een logistieke functie, maar met de huidige technologieën zou je ook daar vrij snel een alternatief voor kunnen bedenken. Bij de consument verwacht ik dat de tendens naar comfortfood zich zal doorzetten in de huisinrichting: waarom hebben we nog een keuken nodig? In Amerika hoorde ik al vaker de ‘running gag’ dat ze hun keuken vooral gebruiken om de meeting van de volgende dag voor te bereiden …”
STERCK. Tot slot: zal het voor de ontwikkeling van Deliverect vroeg of laat nodig zijn om, net als Posios, te verkopen?
Xu: “Neen. We weten nu hoe we een business moeten opschalen en hoe we meer controle over de processen kunnen hebben.”
Hollez: “Met wat we kunnen en weten, zijn de kaarten dit keer anders geschud. Dit is geen kortetermijnbusiness, er hoeft zelfs geen eindpunt te zijn. In principe is het aantal restaurants wereldwijd het enige wat ons belemmert.”
Van de Rostyne: “Ook binnen de raad van bestuur is nog nooit over een exit gesproken. Laat hen maar doen, op hun manier, dan kunnen ze binnenkort zelf tot een rolmodel uitgroeien …””