*De rechtswereld ondervindt in sneltreinvaart de gevolgen van de bezuinigingen door de minister van justitie. Het gaat zover dat we bij het faillissementsrecht evolueren naar een privatisering van het recht, in die mate dat de digitalisering wordt toevertrouwd aan de OVB (Organisatie Vlaamse Balies). De kosten van de digitalisering worden deels verhaald op de schuldeisers: willen ze nog een schuldvordering indienen, dan moeten ze daarvoor een retributie betalen. Sommige schuldeisers die reeds crediteuren zijn, kunnen die extra kost missen als kiespijn en kiezen er wellicht voor om geen vorderingen meer te stellen. Later bij de sluiting van het faillissement kunnen ze dan aan fiscus tonen dat ze toch niet gerechtigd zouden geweest zijn.
Werkingskosten die voorheen bij de griffies lagen, worden nu afgewenteld op de curatoren. Men zou zich de vraag moeten stellen wat de gevolgen zullen zijn van het te verwachten Koninklijk Besluit dat de erelonen en de kosten van de curatoren opnieuw zal bepalen. Zullen er nog voldoende vereffenaars gevonden worden die deze noodzakelijke werkzaamheden kunnen en willen vervullen? Mijn vrees is dat gevestigde curatoren het voor bekeken zullen houden, wat de weg vrijmaakt voor ‘cowboys’ voor wie kwaliteit niet het voornaamste criterium is.
*In de Catalaanse kwestie gaat het onder meer om de Spaanse (grond)wet die strafbaarheid inroept wanneer een bevolkingsgroep de grondwet in vraag stelt. In feite schendt ze daarmee fundamenteel de democratische vrijheid van de burger. Wat niet wegneemt dat een positieve invraagstelling automatisch kan leiden tot een gevolg, omdat die bevolkingsgroep op haar beurt nog altijd gebonden is door vroegere afspraken die wellicht op even democratische wijze tot stand zijn gekomen. Het Europese Hof van Justitie zou de Spaanse wetgeving op dat punt onder de loep moeten nemen met de vraag of die nog beantwoordt aan de democratische vrijheden die ons eigen zijn. Het Europese Hof van Justitie moeit zich wel met de politieke situatie in Polen en Hongarije, maar verzuimt dit te doen met Spanje …
*Intussen bekommeren we ons in Europa om het terugdringen van onze CO2-uitstoot en het vooruitzicht op elektrische voertuigen. De vraag hoe we in de toekomst voldoende elektriciteit zullen opwekken, met in het achterhoofd de sluiting van kerncentrales, wordt onvoldoende beantwoord. Tegelijkertijd moeten we vaststellen dat onze bezorgdheid niet gedeeld wordt door de Verenigde Staten. Het gebruik van fossiele brandstoffen wordt er niet aan banden gelegd en het klimaatakkoord van Parijs is opgezegd. Een krankzinnige wereld!
*Wat betreft onze pensioenen is onduidelijkheid troef: niemand weet nog wanneer hij precies op pensioen kan, hoeveel het pensioenbedrag bedraagt, de ene proefballon na de andere wordt opgelaten. Wie zich zorgen maakt over zijn pensioen kan het best parlementariër worden. Vreest u geen goed betaalde job te vinden na de leeftijd van 50 jaar, dan moet u zien binnen te geraken bij een ministerieel kabinet. Voor wie nog een kleine bijverdienste wenst is er nog altijd de gemeentepolitiek …