Als we het hebben over beroepskledij denken we in de eerste plaats aan fluohesjes, veiligheidsschoenen of een valhelm. Dat een werkgever deze items gratis ter beschikking kan stellen aan zijn personeel en er in veel gevallen zelfs wettelijk toe verplicht is, is een evidentie.
Veel minder voor de hand liggend is of dit ook het geval kan zijn voor een mooie jurk of een modieus pak. De Rijksdienst voor Sociale Zekerheid die belast is met het innen van sociale zekerheidsbijdragen op de lonen van werknemers vindt alvast van niet. De overheid gaat ervan uit dat stadskledij nooit beschouwd kan worden als werkkledij en zal de tussenkomst van een werkgever in de aanschaf ervan daarom altijd beschouwen als een loonvoordeel waarop zowel de werkgever als de werknemer sociale bijdragen moeten betalen. De RSZ trekt de lijn bij de mate waarin de kledij ook privé kan gedragen worden: met een reflecterende jas met het logo van het bedrijf kan je na het werk niet naar een feestje, met een klassiek hemd en broek wel. De jas van het werk is geen loon, het hemd en de broek zullen dat wel zijn.
Dit principe lijkt logisch, maar het kan ook kwalijke gevolgen hebben. Want wat doe je bijvoorbeeld met een verkoopster in een winkel van (luxe)kleding? Het is ondenkbaar dat winkelbedienden níet gekleed zouden gaan in outfits van de collectie die op dat moment in de rekken hangt. Niet alleen verzekert het merk zich zo van een verzorgd voorkomen van het personeel, het is tevens een uitgelezen kans om de outfits die te koop aangeboden worden in levende lijve te promoten.
In de praktijk betekent dit meestal dat de bedienden bij aanvang van het nieuwe seizoen voor een bepaalde winkelwaarde kledij mogen uitkiezen om die vervolgens gedurende het hele seizoen tijdens de werkuren te dragen. De kledij wordt hun eigendom en na afloop van het seizoen mogen ze die houden.
Als het van de RSZ afhangt, worden deze vriendelijke en elegante dames en heren verondersteld om deze luxueuze en dus dure kledij zélf aan te kopen. Hoogstens wil men rekening houden met een korting van 30% op de winkelwaarde, dit is minder dan wat u en ik op de eerste dag van de solden krijgen. De rest wordt beschouwd als loon. Dat kan aardig oplopen.
Rechtspraak
Intussen is er rechtspraak die deze strenge en behoorlijk wereldvreemde visie van de overheid nuanceert en zegt dat je een onderscheid moet maken tussen het professioneel en het privégebruik van de kledij. Enkel het deel dat kan dienen als privégebruik komt in aanmerking als voordeel in natura waarop sociale bijdragen en belastingen moeten betaald worden. Voor een voltijdse werknemer wordt 20% aannemelijk geacht. Niet slecht voor die jurk van Armani.