Gekneed door eeuwenlange overheersingen, wordt de Vlaamse volksaard gekenmerkt door een gering geloof in en respect voor het openbaar gezag en door een aversie tegen al te veel inmenging in hun leven door dit gezag. Willens nillens, moet de Vlaming meer en meer die volksaard laten varen. Vanaf 31 oktober 2018 wordt in België een register ingevoerd van uiteindelijke begunstigden (in het Engels “UBO”, wat staat voor “Ultimate Beneficial Owner”). Het register werd smalend het “rijkenregister” genoemd.
Vennootschappen en verenigingen moeten ten laatste op 30 november 2018 aan het register melden welke aandeelhouders rechtstreeks of onrechtstreeks 25% van de aandelen of van de stemrechten in het bedrijf bezitten. Gedaan met de stille vennoot.
Sinds 1 april zijn vliegtuigmaatschappijen verplicht de identiteitsgegevens van alle passagiers door te geven aan Binnenlandse Zaken. Eind augustus maakte datzelfde Binnenlandse Zaken bekend dat het aantal camera’s voor de detectie van nummerplaten stevig opgedreven wordt. Er zijn er nu duizend gebudgetteerd, dat moeten er twee à drie keer zoveel worden. Gezichtsherkenning, die technisch nu al mogelijk is, en massaal wordt toegepast bij detectiecamera’s in steden en gemeenten, komt daar dan ook in het vizier.
Data-analysebedrijven trachten nu ook de slimme nummerplaat te propageren. Daarmee kan niet alleen de locatie van het voertuig geregistreerd worden, maar ook het rijgedrag van de bestuurder in al zijn aspecten. Dat gebeurt allemaal in naam van de bestrijding van terrorisme, het witwassen van misdaadgeld, de fiscale fraude en de verkeersonveiligheid.
Voeg daar het Rijksregister, de Kruispuntbank van Ondernemingen, de Kruispuntbank Sociale Zekerheid, de Nationale Bank, de Databank van FOD Financiën en van de banken en dus nu ook het UBO-register aan toe. De burger loopt naakt.
Via cookies en de analyse van koop- en betaalgedrag, wordt ons consumptie- en gezondheidsprofiel bijgehouden in de databanken van Google, Facebook, Instagram, Twitter en andere. Via smartphones en sociale media wordt gevolgd waar we gaan en staan en met wie we contacten onderhouden. De digitale technologie heerst. Ethische bezwaren worden luchthartig weggewimpeld.
Het antwoord van de nationale en Europese overheden is pervers. De burger moet zijn gegevens ter beschikking stellen en aanvaarden dat ze gerepertorieerd worden, omdat zonder dit te doen, de overheid geen controle kan uitoefenen en de burger niet tegen misbruik kan behoeden. Het is echter al herhaaldelijk gebleken dat de overheid daartoe zelf niet in staat is. Ethische, maar ook onethische hackers kunnen elke databank kraken. En zelfs zonder hacking worden zogenaamde privégegevens straffeloos voor veel geld te grabbel gegooid door gewetenloze bedrijven zoals Facebook (Cambridge Analytica). Wat wij daarover weten is het topje van de ijsberg. Orwell’s satire 1984 is akelig dichtbij, maar wij liggen er blijkbaar niet van wakker.