In 1985 startte Jos Maris (76) op zelfstandige basis met een handel in kasseien. De stichter is nog steeds actief in het bedrijf waar zijn zoon Peter (51) aan het roer staat. Met Cedric Maris (22) trad ook de derde generatie aan. Terwijl in sommige andere familiebedrijven de opvolging vaak een moeilijk proces is, kiest Maris Natuursteen uit Heist-op-den-Berg voor de weg van geleidelijkheid en vertrouwen.
Het ontstaan van Maris Natuursteen is een opmerkelijk verhaal. Het toeval zorgde ervoor dat Jos Maris - op dat moment actief als exportmanager bij het toenmalige telecommunicatiebedrijf ATEA - in de kasseienbranche belandde. “De aanleg van de oprit bij onze woning in Itegem gaf mijn leven een nieuwe wending. Ik kocht een partij kasseien bij een handelaar maar tot levering en plaatsing kwam het niet want de kasseien waren inmiddels doorverkocht aan iemand anders. Op die manier moest ik op zoek naar een nieuwe partij. Ik kocht elders een hoeveelheid aan die veel te groot was voor mijn oprit. Voor de rest van de partij plaatste ik een bordje ‘Te koop’. Binnen de kortste keren waren alle kasseien verkocht en de trein was vertrokken. De eerste jaren was ik nog actief in bijberoep, later werd het mijn hoofdberoep.”
Maris Natuursteen is inmiddels een bekende naam in de wereld van natuursteen voor zowel particuliere als openbare werken. Privé-projecten bestaan onder meer uit de aanleg van opritten, paden en terrassen. Op het vlak van openbare werken voert Maris Natuursteen de aanleg uit van bestrating, omgevingswerken en de inrichting van publieke pleinen en markten.
Geen gespreid bedje
STERCK. Peter, was u voorbestemd om in de zaak te stappen?
Peter Maris: “Tijdens de schoolvakanties en op zaterdagen hielp ik steevast mee in het bedrijf van mijn vader. Eerlijk gezegd: ik verkoos het werken met kasseien boven studeren. Mijn vader begreep dat perfect en gaf me de kans om als zelfstandige - met een handelsregister en btw-nummer - mijn weg te zoeken in de branche. Op die manier deed ik veel ervaring op als kasseilegger. Ik factureerde aan mijn vader. Het was een harde maar tegelijk leerrijke periode. Achteraf gezien ben ik blij dat het zo liep. Mijn vader stond erop dat ik mijn verantwoordelijkheid nam, van een gespreid bedje was zeker geen sprake.”
Zelf verantwoordelijkheid nemen, is de basis van ondernemerschap.
STERCK. Wat was de reden dat u uiteindelijk toch ging deel uitmaken van Maris Natuursteen?
Peter Maris: “Omdat Maris Natuursteen verder groeide, had mijn vader nood aan assistentie onder meer op het vlak van aankoop. We startten toen met de aankoop van natuursteen uit Portugal, tot op de dag van vandaag importeren wij nog steeds uit dezelfde Portugese steengroeven. Onder meer de Mechelse Schoenmarkt en de Naamsestraat en Grote Markt in Leuven werden aangelegd met Portugese natuursteen. Een tweede belangrijke importmarkt kwam uit Azië waaronder India, China en Vietnam. Een zestal keer per jaar reisde ik naar Azië om contacten te leggen en contracten af te sluiten. In die zin bracht ik als aankoper een toegevoegde waarde in het bedrijf.”
Hergebruik Belgische materialen
STERCK. Is de Aziatische import nog steeds belangrijk voor jullie?
Peter Maris: “Minder en minder. Bij openbare aanbestedingen met Europese subsidies wordt Europese natuursteen verplicht, op die manier ontstaat er een afscherming van de markt. Een andere belangrijke evolutie is de vraag naar hergebruik van Belgische materialen: Boerenkassei, Belgische porfier, Belgische grès, oude platinnes, Rossekoppen … Daarbij speelt het ecologische aspect zeker een rol. Jaarlijks geven wij tienduizenden tonnen kasseien een nieuwe bestemming. De opgebroken kasseien worden bij ons gereinigd, gesorteerd en al dan niet in originele vorm herbruikt in nieuwe projecten. We zagen kasseien middendoor en creëren een vlakke bovenzijde die zeer vlot ‘bewandelbaar‘ is. Voorts engageren wij ons voor ethische en eerlijke natuursteen en onderschreven hiervoor o.a. een licentieovereenkomst met controleorganisatie Xertifix. Tevens hebben wij als één van de eersten het Vlaams-Nederlands convenant Trustone ondertekend met als doel om de risico’s op schendingen van mensenrechten en fundamentele arbeidsnormen in de toeleveringsketens van natuursteen op een structurele manier tegen te gaan. Op die manier respecteren wij de regels en de richtlijnen opgelegd door internationale organisaties en voldoen wij aan erkende sociale en ecologische normen.”
STERCK. Hoe ziet Maris Natuursteen eruit anno 2020?
Peter Maris: “Wij kunnen een beroep doen op een 30-tal medewerkers, aangevuld met een 25-tal ‘vaste’ onderaannemers. In ons assortiment zitten meer dan 100 soorten stenen, de meeste steenpartijen zijn snel leverbaar door onze enorme voorraad. Naast de hoofdvestiging in Heist-op-den-Berg beschikken we nog over een opslagsite in Grimbergen, een paar kleinere depots in de haven van Antwerpen en een stockeerplaats met herbruikbare materialen in Rijkevorsel.”
Als je teveel hooi op je vork neemt, is de kans groot dat je fysiek en mentaal opbrandt.
Stappenplan
STERCK. Cedric, inmiddels bent u ook aan boord. Hoe verliep dat proces?
Cedric Maris: “Mijn verhaal is enigszins gelijklopend met dat van mijn vader Peter. Na de middelbare school en twee jaar hogeschool stelde hij voor om mijn weg te zoeken in het familiebedrijf. Ook ik leg weer nieuwe klemtonen. Ik ben vooral bezig met techniek, mechaniek en onderhoud van het machinepark, aangevuld met het preventieluik. De afgelopen jaren was er een grote evolutie omtrent veiligheid en vergunningen, op dat vlak kan ik mijn meerwaarde tonen. Het preventieluik was hier nauwelijks ontwikkeld, voor mij de uitdaging om dit helemaal uit te bouwen.”
STERCK. Drie generaties in één bedrijf: valt dat mee of leidt dat ook tot conflicten?
Jos Maris: “Belangrijke beslissingen worden door Peter en mij genomen, dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Wij vertrouwen elkaar door en door. Bovendien zijn we alle twee op onze vrijheid gesteld, doen graag ons eigen ding maar gaan geen verantwoordelijkheid uit de weg. Zelf verantwoordelijkheid nemen is de basis van ondernemerschap. Die filosofie heb ik doorgegeven aan Peter en hij geeft dit weer door aan Cedric. Als je nooit verantwoordelijkheid hebt gedragen, ben je niet in staat om later een bedrijf te leiden.”
Peter Maris: “Er is wel een groot verschil met de huidige generatie die nu in een bedrijf stapt. Toen ik aan boord kwam was zakendoen veel eenvoudiger, meestal draaide het om mondelinge afspraken. Dat is uiteraard verleden tijd, nu is alles complexer geworden alleen al op juridisch vlak. Ik heb de tijd gekregen om te kunnen groeien. Vandaar ook dat ik Cedric nu nog niet wil opzadelen met de totaliteit van een bedrijf.”
Cedric Maris: “Ik voel me comfortabel bij deze aanpak. Het is beter om te starten met enkele onderdelen en vandaaruit verder te groeien, stap voor stap. Neem je teveel hooi op de vork, dan is de kans groot dat je fysiek en mentaal snel opbrandt. Dat wil ik vermijden.”
Geen beroep op externe adviesbureaus
STERCK. In heel wat familiebedrijven wordt in charters beschreven hoe de opvolging zal plaatsvinden. Voelen jullie zich hierdoor aangesproken?
Peter Maris: “Wij hebben wel vaker bureaus over de vloer gekregen die ons wilden adviseren over de opvolging en andere familiethema’s. Maar eigenlijk vinden wij die externe begeleiding overbodig. Mijn vader en ikzelf vormen een stevig team vanuit een heel goede verstandhouding, we staan sterk om op eigen houtje beslissingen te nemen. Ook op het vlak van financiële planning zijn we wellicht een buitenbeentje. Wat betreft jaarlijkse omzetten stellen wij geen targets. Ons motto is altijd geweest: een bank kan met u werken, maar het is beter dat uzelf met een bank werkt. Deze aanpak heeft ons geen windeieren gelegd want we zijn een zeer solvabel en solide bedrijf. Ons ultieme doel is om zowel met medewerkers als klanten een langetermijnpartnership uit te bouwen.”
Wij doen nooit ‘zotte’ dingen, bij ons verlopen ontwikkelingen doelgericht.
STERCK. Doorheen jullie verhaal loopt vertrouwen als een rode draad?
Peter Maris: “Wij doen nooit ‘zotte’ dingen, bij ons verlopen ontwikkelingen doelgericht vanuit situaties waarmee we kunnen geconfronteerd worden. Alles draait inderdaad om vertrouwen. Wij verplichten niemand om in het bedrijf te stappen, de keuze ligt bij het familielid zelf. Als iemand liever een job extern wil uitvoeren, is dat voor ons geen probleem. Mijn tweede zoon studeert momenteel nog handelswetenschappen maar is nog niet geneigd om bij ons te komen werken. We zullen wel zien wat de toekomst brengt, iets forceren heeft geen enkele zin.”
STERCK. Jos, u bent nog actief in het bedrijf met de aankoop van recuperatiematerialen. Wat is uw belangrijkste advies voor uw kleinzoon Cedric?
Jos Maris: “Hij hoeft zich niet te overhaasten. Of Cedric op termijn de zaak zal overnemen, dat zal de toekomst uitwijzen. Toen hij nog maar zes jaar was, liep hij al met mij mee over de terreinen en zei: “Opa, jij moet blijven werken, tot ik de zaak kan overnemen…” Misschien was dat toch al een voorteken. (lacht)”
