Mensen willen er graag bij horen. Ze verlangen bevestiging van elkaar. Dagelijks een paar keer controleren wie je laatste foto, bericht, bijdrage… heeft geliked. Wie mij heeft geliked krijgt zeker ook een like-je terug. Do ut des, of ‘you scratch my back and I scratch yours’ op social media. Het is een verhaal waaraan nooit een einde komt. Onderzoek heeft een verband aangetoond tussen depressie en het frequent gebruik van social media. Wie zich niet goed voelt, grijpt sneller naar social media, en social media geven ons ‘in the end’ geen goed gevoel. Ons een goed gevoel geven is ook niet hun bestaansreden: geld verdienen wel.
In wezen zijn die social media markten van verveling en vergelijking. Waar is die mee bezig? Welke belangrijke promotie heeft die gekregen? Hoe ziet die zijn nieuw lief er uit? Hoeveel hartjes, duimpjes, … krijgt die meer dan ik? Na een kwartiertje op je smartphone heb je eerder zelden een gevoel van inspiratie, motivatie en levenslust. Daar heeft het ook niks mee te maken, onze hersenen hebben dat stofje nodig dat bij elk berichtje wordt vrijgemaakt, tot het op en leeg is…
Ken je die studie waaruit blijkt dat als jij heel veel geld verdient, je dat alleen maar tevreden stelt als je buurman niet meer verdient? Dit betekent dus dat als je niet zo veel geld verdient, maar je buurman verdient minder, je tevredener bent dan wanneer je veel meer geld verdient maar je buurman nog meer binnenhaalt. Mensen zijn vergelijkende wezens. Ze oordelen voortdurend over de ander, maar vooral ook over zichzelf. Iedereen wil maar naarstig netwerken, opportuniteiten zien bij de ander (en als die er niet zijn, de ander snel links laten liggen), voortdurend een goede indruk maken, zorgen dat ons netwerk veel naar ons refereert.
Welnu, een van mijn beste vrienden heeft geen netwerk. Meer nog hij heeft een anti-netwerk. Hoor je zijn naam, dan valt er een genante stilte. Mensen willen niet met hem gezien worden. Met welk idee hij ook zou komen, hij zou hoogstens twee likes krijgen: dat van hem zelf en van zijn vriendin. Hij is ‘linked-out’. Hij hoort er niet bij. En toch is hij buitengewoon succesvol in wat hij doet. Als de massa op de ene plaats staat te drummen om de weide kaal te grazen, plukt hij elders – bevrijd van de last van de sociale bevestiging – de vruchten in overvloed.