’t Is zover. Ons land heeft weer een wereldkampioen wielrennen! Remco Evenepoel (of Rempo Evekoel op z’n Museeuws) is niet door het ijs gezakt en heeft kunnen voldoen aan de torenhoge verwachtingen. En die waren er. Evenepoel was nog maar net met de eindwinst in de Vuelta op zak over de meet gebold in Madrid of hij werd al naar Australië overgevlogen waar hij meteen een favorietenrol werd toegedicht voor het wereldkampioenschap tijdrijden. Na een zware drieweekse in Spanje, behaalde Evenepoel er een knappe derde plaats.
De winst van de bronzen medaille in de tijdrit leidde niet tot berusting bij de wielerverslaggevers. Integendeel, deze uitslag was veelbelovend voor de wegrit, die een week later betwist zou worden. Een derde plek voor een 22-jarige knul is niet meer voldoende, enkel winst telt nog. Een week en een magistrale solo later, prijkt de Brabander trots met de regenboogtrui op het podium in Wollongong. Opnieuw wordt er door de wielercommentatoren meteen gedroomd van eindwinst in de ronde van Frankrijk in de regenboogtrui. Een wereldtitel is mooi, maar Tourwinst als wereldkampioen is nóg mooier. De exploten van Evenepoel zorgen voor een sneeuwbaleffect aan tomeloze verwachtingen.
Kunnen we nu eens gewoon genieten van de fantastische prestaties die onze jonge, nationale trots het voorbije jaar heeft behaald zonder hier onmiddellijk volgende verwachtingen aan te koppelen? Laat ons de groeibriljant Evenepoel savoureren, maar zonder overdreven verheerlijking en onmogelijke vergelijkingen te maken die gekoppeld zijn aan het adjectief ‘Merckxiaans’. Er zijn genoeg talenten die finaal bezweken zijn aan de buitenproportionele aandacht en verwachtingen. De familie Vandenbroucke kan er helaas van mee spreken.
Overigens staat het genieten van de reeds geleverde prestaties een streven naar verbetering (en zelfs perfectie) niet in de weg. Zo bestaat ons kantoor inmiddels tien jaar. Wat begon als een ambitieuze sprong van vier ambitieuze en gelijkgestemde zielen is inmiddels uitgegroeid tot een multidisciplinair advocatenkantoor met 19 enthousiaste advocaten en een geweldige office manager. Uiteraard zien wij nog ruimte voor groei en verbetering, maar ons tinnen jubileum biedt ons ook de kans om met de nodige fierheid en voldoening terug te blikken op het afgelopen decennium.
Ik pleit er dan ook voor om wat vaker te onthaasten. Dat helpt niet enkel om de stress die de waan van de dag met zich meebrengt te relativeren, maar ook om te leren uit het succes van het verleden. Dat betekent niet dat je genoegen moet nemen met wat je al hebt bereikt of dat we de zogenaamde zesjescultuur moeten omarmen, wel integendeel. Maar soms moet je op een grijze zondag genieten van een jonge Brabander die de Brabançonne laat weergalmen op het wereldtoneel. Geniet van je mooie trui, Remco!