Toen Natalie Vanderick in New York woonde, kreeg ze de smaak voor huisgemaakte granola te pakken – een ontbijt dat toen nog onder de radar bleef. Waarom zou ze dat niet delen met ontbijtliefhebbers in België? Een product en een droom had ze al. Nu was het enkel nog de sprong. Met een open blik en duidelijke visie stampte ze tien jaar geleden ‘I just love breakfast’ uit de grond.
"Ik begon mijn carrière als architect, maar wilde altijd iets met mijn eigen handen kunnen maken. De weg naar succes was er een van kleine stapjes om mijn grote droom minder intimiderend te maken. Ik zeg altijd: ‘Als je van iets droomt, moet je het ten minste hebben geprobeerd.’ Daarom wilde ik het goede voorbeeld geven. We begonnen de productie klein in bakkersovens die we overdag mochten gebruiken. Intussen zijn we gegroeid naar een team van 22 mensen in een grotere productieruimte en werk ik samen met een co-founder na een fusie.”
Trots?
“Waar ik het meeste trots op ben, dat is onze productontwikkeling. We hadden nooit de ambitie om de grootste op de markt te zijn, maar wel de lekkerste. Wie écht goede granola zoekt, mag meteen aan ons denken! Daarnaast ben ik heel blij met onze bedrijfscultuur: een warme sfeer met een fijne mix van eerder atypische profielen. Ik vind het bijzonder dat ik mensen de kans kan geven om te leren en te groeien. Onze bakkerij is voor sommigen een fijn tussenstation geweest. Een plek waar ze hun sterktes leren kennen en hun vleugels verder kunnen uitslaan. Ik werk eraan om mezelf vervangbaar te maken, zodat het bedrijf niet volledig afhankelijk is van mij en er meer zekerheid is voor de medewerkers. Maar dat betekent niet dat ik de handdoek in de ring gooi hoor, ik denk nog volop na over de toekomst en ben voorlopig niet van plan om te stoppen.”
Stercktes?
“Nieuwsgierigheid. Ik begrijp graag hoe iets werkt en neem niet zomaar alles aan. Soms moet je iets anders proberen om niet vast te roesten in je gewoontes. Tijdens een teambuilding zeiden werknemers ook dat ik begripvol ben. Dat vind ik zeker belangrijk. Als bedrijfsleider moet je kunnen begrijpen waarom iemand gefrustreerd is, want als ze zich zo voelen, dan zal het plaatje toch ergens niet helemaal kloppen. Ik probeer er nooit vanuit te gaan dat ik gelijk heb, maar luister eerst naar hoe de anderen zich voelen.”
Meten is weten.
Werkpunten?
“Ik zou mijn hoofd nog vergeten (lacht). Onze productie is gelukkig niet chaotisch, maar ik dan weer wel. Kleine, praktische dingen glippen wel eens door mijn vingers. Denk bijvoorbeeld aan rekeningen bijhouden voor de boekhouding. Ik doe wel mijn best om daar oplossingen voor te vinden. Met de luxe van een officemanager in huis, loopt alles ook een stuk vlotter. Ik ben van het principe: neem altijd mensen aan die slimmer zijn dan jezelf.”
Sterck voorbeeld?
“Het klinkt cliché, maar mijn dochters en mijn man zijn mijn grootste voorbeelden. Als jonge twintigers leven mijn dochters in een maatschappij die enorm veel druk op hen legt. Ik vind het bewonderenswaardig dat ze toch zichzelf blijven en met zo veel om kunnen gaan. Mijn man heeft een eigen architectenbureau, waarmee hij volop voor zijn eigen ding gaat. Hij laat zich daarbij niet afleiden. Ik vind het heel straf wat hij doet.”
Tips voor starters?
“Heb je een grote droom? Deel die dan op in kleine stapjes zodat het minder intimiderend is en durf je ambities met de wereld te delen. Als de mensen rondom je weten waar je voor werkt, kunnen ze je steunen en motiveren om de volgende stap te zetten. Toch wil ik ook waarschuwen om voorzichtig om te gaan met financiële risico’s. Je bedrijf moet uiteindelijk rendabel zijn. Ik wilde mezelf bijvoorbeeld binnen één jaar een voltijds loon kunnen uitbetalen. Zulke doelen helpen je ergens naartoe te werken en voorkomen dat je jezelf in de problemen werkt.”