Een sigaar roken is tot rust komen

Sfeervolle Cubaanse muziek, houten vloer en interieur.
Johann Leten leunt achterover in de zware lederen bank op de smaakvol ingerichte bovenverdieping van Claes-Tabaco Hasselt. Sigaar in de hand. Een wolk tabaksrook kringelt langzaam omhoog. “Dit is voor mij tot rust komen. Een moment nemen voor jezelf.” De toon voor het gesprek is gezet. Een gemoedelijke babbel met de gedelegeerd bestuurder van Kamer van Koophandel Limburg over het genot en de kunst van het sigaren roken.

Als gevolg van het rookverbod in de horeca is het degusteren van sigaren onder druk komen te staan. Terwijl de sigaar in veel betere restaurants vroeger steevast de bijhorende pousse-café begeleidde, is het rookartikel nu verdrongen naar de loungehoek buiten op het terras of naar de privésfeer, thuis aan de haard.  Toch groeit de groep van liefhebbers voor wie het degusteren van een sigaar een sterke emotionele waarde heeft gekregen. Het gaat om het puur genieten van het aroma. De wereld even stil laten staan. 

“Mij eerste kennismaking met sigaren dateert van de tijd dat ik vooraan de twintig was,” blikt Johann Leten terug. “’s Avonds na het werk was er een uitstekend diner in het toenmalige ‘t Claeverblat hier om de hoek. Daarna heb ik in totale onwetendheid mijn eerste sigaar opgerookt. Volledig op de longen zoals het niet hoort (lacht). Ik was ’s anderendaags totaal van de wereld. Maar ik heb uiteindelijk toch de smaak te pakken gekregen.”

Sterck. Wat betekent voor u het roken van een sigaar? 

Leten: “Voor mij is het een moment om tot rust te komen. Tijd maken voor jezelf. Alleen al van het vastnemen van de sigaar word je rustig. Ik heb dat echt leren appreciëren. De keuze van een sigaar wordt soms ook letterlijk bepaald door de tijd die je hebt. Als je opgejaagd bent moet je niet aan een sigaar beginnen. Als je te snel trekt gaat de sigaar oververhitten en dat komt de smaak niet ten goede.”

Cuba

Sterck. Voor welke merken heeft u een voorkeur?

Leten: “Ik heb een zwak voor Cubaanse sigaren. Een sigaar die ik graag rook is de Cohiba Siglo VI. Daarvoor heb je meer dan een uur nodig. Het is een krachtige volle sigaar, ideaal bij een gevoeliger of moeilijk gesprek waar je de tijd voor neemt. De Cohiba Behike is het nec plus ultra van de sigaren. Naast de 3 standaard tabaksbladeren die gebruikt worden om een sigaar te vervaardigen, bevat deze nog een extra tabaksblad ‘medio tiempo’ genoemd. Dit blad zorgt voor extra kracht en aroma en is zo exclusief dat je het in geen enkele andere sigaar zal terugvinden. Tot 25 jaar geleden bestond de Cohiba niet als commercieel merk en werd deze enkel cadeau gegeven aan diplomaten. Ook de Trinidad vind ik heel lekker, deze is iets minder krachtig. Als ik minder tijd heb rook ik een Wide Churchill van Romeo & Julietta, de meer vrouwelijke, mildere sigaren.” 

Sterck. U bent ook zelf al in Cuba geweest?

Leten: “Verschillende keren zelfs. Tijdens de eerste reis zijn we in de traditionele toeristenval achter het Capitool beland. Maar de tweede keer hebben we vrienden van het ambassadepersoneel leren kennen waarvan iemand een echte Torcedor was, de persoon die sigaren rolt. Er is een
fijne band mee ontstaan. Dit jaar was ik uitgenodigd voor het festival, maar ik ben helaas niet kunnen gaan. Dan kan je exclusief de velden bezoeken waar de bladeren gekweekt worden. Er is maar één instituut in Cuba dat de zaadjes beheert. Het wordt nog steeds heel goed afgeschermd.” 

Gezelschap

Sterck. Bestaat er zoiets als sigarenbuddies?

Leten: “Dat denk ik wel. Sigaren roken is ook iets wat je eerder in groep doet. Ik zal zelden alleen een sigaar opsteken. Vrienden zoals Luc Jeurissen, Francis Wanten of Ed Somers zijn partners in crime als het op sigaren roken aankomt. Een glas rum of whisky past overigens uitstekend bij de smaak en sfeer van het si-garen degusteren. Met wijn is dat veel moeilijker aangezien de kracht van de meeste sigaren de smaak van de wijn overtreft.”

Sterck. Zijn sigaren een elitaire hobby?

Leten: “Een goede longfiller kost al vlug 8 tot 10 euro. Sommige sigaren steken er bovenuit met prijzen tot 40 euro, maar dat zijn de uitzonderingen. Het is niet goedkoop omdat er veel handwerk aan te pas komt. Maar je ziet toch wel dat mensen er ook vaak iets voor over hebben en er geld voor opzij zetten. Ook mensen die het misschien minder breed hebben of jongeren met een beperkt budget. Echte liefhebbers kan je altijd een plezier doen met een goede sigaar. Je ziet ook dat mensen meer en meer overschakelen op minder dure sigaren en de Cubaanse laten voor speciale gelegenheden.” 

Sterck. Roken op restaurant kan helaas niet meer? 

Leten: “Dat is doodzonde, die onverdraagzaamheid is typerend voor de tijdsgeest. Het was goed voor de gezelligheid, goed voor de horeca en ook goed voor de business. Ideaal om een zakelijk gesprek te begeleiden. Nu kan je wel buiten gaan roken maar voor een sigaar doe je dat niet. Dat moet je op je gemak kunnen doen. Alhoewel een aantal zaken zich er intussen goed op ingesteld hebben met sfeervolle terrassen. Rokers zoeken elkaar op. Nu soms van miserie (lacht). Als je iemand ziet roken let je erop wat hij of zij aan het roken is. Daar kan je al iets uit afleiden. Het brengt een verhaal. Evenzeer voor mensen die niet noodzakelijk zelf roken. Veel mensen vinden dat een sigaar goed ruikt. Al deelt misschien niet iedereen dat enthousiasme.”.