Colson CTB bestaat al 70 jaar. Inmiddels is de derde generatie aan zet. Carina Jacobs leidt het bedrijf, moeder Annie Colson – ondertussen al 78 jaar, maar nog ontzettend kranig – komt nog elke dag op de werkvloer.
Annie Colson: “Mijn vader heeft Colson CTB na de Tweede Wereldoorlog opgericht. Hij heeft de CTB-luchtgenerator zelf uitgevonden. Zijn werk was zijn leven. Mijn twee broers konden hem om gezondheidsredenen niet opvolgen. Ik hielp af en toe wel wat mee, maar ik had er nooit aan gedacht om de zaak over te nemen. Tot mijn vader in 1985 een hersenbloeding kreeg. Hij weende omdat hij niet meer kon werken. Ik heb hem toen beloofd om zijn levenswerk verder te zetten. In 1989 is hij gestorven en ik was ondertussen met de zaak vergroeid. Het voelde niet als een verplichting maar als een hobby.”
Carina Jacobs: “Het oude atelier en onze ouderlijke woning lagen op hetzelfde stuk bouwgrond. Mijn broer, zus en ik zijn mee opgegroeid met de zaak. Niet veel later, na het overlijden van mijn grootvader, begon ik mijn moeder in de zaak te helpen. Mijn broer en zus zijn een andere weg ingeslagen.”
Aanpak?
Carina Jacobs: “Mijn eerste 15 jaar binnen het bedrijf trok ik zelf mee naar de werven. Om het reilen en zeilen van Colson CTB te begrijpen, ging ik met de werkmannen mee om de technieken en het vakjargon te leren kennen. Ik nam eveneens deel aan de avondopleidingen en leerde al snel om verwarmingen te plaatsen. Vervolgens werd ik werfleider en nu houd ik me bezig met het dagelijks bestuur.”
Annie Colson: “De mannen hebben respect voor Carina. Net omdat ze weten dat ze het vak door en door kent. Dat doet deugd. Ik denk dat het in mijn tijd toch nog iets moeilijker lag. Als ik verwarmingen ging verkopen, twijfelde heel veel mannen aan mijn kennis. Ze wilden niets van een vrouw kopen en vuurden vragen af om me vast te rijden. Maar dat lukte niet, ik had altijd een antwoord. Ik kende de stiel. Het is niet altijd even gemakkelijk geweest in deze mannenwereld, maar wij slaan er ons wel door. Carina werkt ook zo hard. Ze is elke ochtend om 5 uur op kantoor.”
Carina Jacobs: “Om 5u15 ten laatste ben ik aanwezig. Dan is het hier lekker rustig en kan ik ongestoord werken. Op dat uur mailt en telefoneert nog niemand. Maar mijn moeder komt ook nog elke dag naar hier hoor.”
Als God het toelaat, blijf ik werken tot mijn laatste snik. Wat moet ik anders doen? Op uitstap gaan met de gepensioneerden?
Annie Colson: “Wat moet ik anders doen? Op uitstap gaan met de gepensioneerden? Ik ben elke dag rond half 11 hier. Dan ga ik eens kijken hoe het met de mannen gaat of ik breng ontbrekende onderdelen naar de werf. Als God het toelaat, blijf ik werken tot mijn laatste snik.”
Trots?
Annie Colson (pinkt een traantje weg): “Natuurlijk! Ik ben fier dat ik de stap zoveel jaren geleden gezet heb. Maar ik ben nog trotser dat mijn dochter het zo goed doet. Onze pa zou het moeten weten!”
Carina Jacobs: “Ik ben blij dat ik de kans gekregen heb om het levenswerk van mijn grootvader te mogen verderzetten.”
Annie Colson: “En ik ben ook trots op dit nieuwe kantoorgebouw. Dat ik dat nog heb mogen meemaken.”
Maken vrouwen het verschil?
Carina Jacobs: “Ik denk het wel. Ik ben hier de enige vrouw en mag de mannen elke dag commanderen. En toch is er veel respect.”
Annie Colson: “We zijn ook één grote familie. De mannen zeggen niet zomaar ‘ma Annie’ tegen mij. Ze werken hier graag en vormen één blok.”
Carina Jacobs: “We proberen een fijne werkgever te zijn. Ik organiseer al eens een activiteit. Dan gaan we samen iets eten of eens vissen. We praten en lachen wat.”
Annie Colson: “De medewerkers waarderen dat. Het verloop is dan ook heel klein. Danny was hier vroeger nog op leercontract bij mijn vader. Ondertussen is hij 51 jaar en hij komt nog elke dag met plezier werken.”
Carina Jacobs: “Daarnaast denk ik dat we ook goed scoren op esthetisch vlak. Vrouwen letten op de details.”
Annie Colson: “We leveren werk zoals we het thuis ook zouden willen. Een propere afwerking is erg belangrijk.
Ondernemersbloed?
Annie Colson: “Wij zijn een familie van zelfstandigen en we werken allemaal graag en hard. Ik was vroeger altijd laat thuis. Mijn moeder ving mijn drie kinderen op en kookte elke dag een lekkere maaltijd voor ons allemaal. Als ik een kookpot op het vuur zette, brandde alles aan.”
Carina Jacobs: “Mama had een hekel aan koken. Ze had twee sets kookpotten. Mijn broer, zus en ik gingen dus elke dag heen en weer met één set kastrollen. Als mama gedaan had met werken, kwam ze ons halen. Samen met een lekkere warme maaltijd van mijn grootmoeder. Vandaag kookt ma nog altijd niet graag, ze trekt liever naar een brasserie of een restaurant.”
Ik mag elke dag mannen commanderen. Dat kan niet elke vrouw zeggen!
Annie Colson: “Koken zit niet in mijn genen maar het ondernemersbloed zit toch wel duidelijk in de familie. Mijn grootvader had een schoenenwinkel, mijn vader richtte Colson CTB op en mijn drie kinderen zijn allemaal zelfstandigen. Carina zwaait hier de plak, haar broer heeft een eigen boekhoudingskantoor en haar zus staat aan het hoofd van een transportfirma.”
Combinatie?
Carina Jacobs: “Ik heb geen kinderen. Mijn hondje komt elke dag mee naar het kantoor. Veel tijd voor hobby’s is er ook niet. Ik ga graag wat drinken of eten met vrienden. En als ik echt nood heb om mijn gedachten te verzetten, trek ik er een weekendje tussenuit met mijn vriend.”
Toekomst?
Carina Jacobs: “De afgelopen jaren zijn we fors gegroeid. Samen met Stefan bestuur ik het bedrijf. Of het moeilijk was om een buitenstaander toe te laten? Nee, helemaal niet. We zitten op dezelfde golflengte. Bovendien heb ik nog heel veel goesting om mooie projecten te verwezenlijken. Ik wil nog zeker tien jaar meedraaien.”
Annie Colson (lachend): “Als mijn gezondheid het toelaat, blijf ik ook nog zo lang helpen.”
Tips voor vrouwelijke starters?
Carina Jacobs: “Voel je zeker niet minder dan een man.”
Voel je zeker niet minder dan een man.
Annie Colson: “Als de wil er is, geraak je er wel. Ik heb ook tegenslag gekend, maar net dan moet je positief blijven en doorgaan. Sterke vrouwen hebben veel uithoudingsvermogen.”