Verdomme! Weer een afspraak in Brussel morgen. Dat wordt wederom participeren aan het kampioenschap ‘filerijden’. Een ernstige zaak, aangezien we blijkbaar wereldkampioen zijn in deze discipline (met Antwerpen op een tweede eervolle plaats voor wereldsteden als Los Angeles, Milaan en Londen).
Kortom, fileleed met een heftig prijskaartje: maar liefst 750 miljoen euro economische schade doen we ons landje aan door gemiddeld meer dan 85 uur per jaar in de file te staan.
Eigenlijk toch vreemd dat we die verkeersstroom na al die jaren niet hebben kunnen keren. Letterlijk dan. Richting Limburg! Met andere woorden – zoals Joost Zweegers van Novastar het reeds mooi verwoordde – “Where did we go wrong?”.
Dit is geen loze oproep maar een werkelijke noodzaak. Recente nieuwsberichten met als ronkende titel “Limburg kent grootste toename van werkloosheid” of “Limburg minder ondernemend dan rest van Vlaanderen” laten niets over aan de verbeelding. Actie is nodig en wel onmiddellijk!
Sta me toe om mijn creatieve kronkel even uit het keurslijf te laten springen: hoe komt het toch dat in dit kleine landje– als ons een job in (bijvoorbeeld) Kortrijk wordt aangeboden – geen ‘totaalpakket’ wordt aangeboden (huis, nieuwe school voor de kinderen, …)? Terwijl, in een zelfde situatie, wanneer iemand buiten Belgie wordt aangesproken, alle expat-voorzieningen (inclusief gevulde frigo bij aankomst) uit de kast worden gehaald?
Met andere woorden, ondanks dat ons land een geografisch
kleinduimpje is voelt - voor ons Limburgers - Oost- en West- Vlaanderen aan als de andere kant van de wereld door het megalomane filefenomeen. Waarom ons dan beperken tot de klassieke detachering van werknemers? Waarom niet een heuse detachering à la Limbourg organiseren?
Concreet komt dit er op neer dat we Limburgse jobs zo sexy maken door gratis woonst (in een van de vele nieuwbouwprojecten) aan te bieden voor (minstens) de eerste 6 maanden, dat de frigo bij verwelkoming propvol Limburgse regionale producten staat en dat de dichtsbijzijnde school en sportclub wordt gezocht voor de meeverhuizende kinderen.
Gedaan met die vervloekte ‘brain drain’, laat ze maar allemaal naar ons komen.
Eén voorwaarde echter: er moeten wel jobs zijn om al die creatieve en verstandige mensen naar het ‘sexy’ Limburg te lokken. Veel jobs!
Maar dat is voer voor de volgende Polemieck. En zoals Steve Jobs altijd eindigde: Stay hungry, stay foolish!