Anniek Gavriilakis zat onlangs in de cel. Op eigen initiatief. Eén week lang. Eerst op de vrouwenafdeling, daarna op de drugvrije mannendivisie. Om te voelen wat gedetineerden elke dag opnieuw ervaren. Zo’n extreem inleefmoment plant ze elk jaar in. Als directeur van Bond zonder Naam en spreekbuis voor kansengroepen wil ze immers tussen - en niet boven - zoveel mogelijk verschillende mensen staan.
“Het was zwaar. Maar ook ontzettend leerrijk. Om je vaste overtuigingen uit te dagen is het soms goed om situaties buiten je comfortzone op te zoeken”, zegt Anniek. “Ik werk nu veertien jaar voor Bond zonder Naam. Eerst als vrijwilligerscoach, sinds vier jaar als directeur. Wij zijn een burgerbeweging gedragen door een duizendtal vrijwilligers. Onze uitdaging? De verdienmodellen van zestig jaar geleden moderniseren, want we worden nagenoeg niet gesubsidieerd door de overheid. Net daarom zijn we onlangs gestart met belevingstrajecten voor bedrijven. De ontmoeting met mensen die je anders niet zou tegenkomen staat centraal. Achteraf reflecteren we.”
Trots?
“Ik heb nooit een carrière uitgestippeld en sta - tot op vandaag - open voor alles wat mijn pad kruist. Als ik tegelijkertijd bang én enthousiast ben, zeg ik ‘ja’. Die afspraak heb ik jaren geleden met mezelf gemaakt. En daar ben ik fier op. Ik heb dingen gedurfd waar ik eigenlijk helemaal niet klaar voor was. Uiteraard levert dat schaafwonden op. Maar het proces schenkt me veel meer dan alleen het resultaat.”
Stercktes?
“Het is vooral sterk om te tonen dat je niet altijd sterk kunt zijn. Als leidinggevende moet je ook durven zeggen dat het privé even wat moeilijker gaat. Dat is belangrijk voor de bedrijfscultuur. Ik ben mezelf op het werk. Ik durf toegeven wat ik voel. Die openheid en kwetsbaarheid zijn zo belangrijk. Daarnaast probeer ik zo weinig mogelijk te oordelen. Ik krijg energie van alles wat ik nog niet ken. Nee, ik heb geen bucketlist, de wereld begint aan je voordeur. Een babbeltje met je buur kan ook verrijken.”
Don’t listen to what they say. Go see!
Werkpunten?
“Ik ben jaloers op gestructureerde mensen. Zelf ben ik eerder chaotisch van natuur. Gelukkig heb ik sinds vorig jaar een zakelijke partner die de interne organisatie en het financiële aspect van Bond zonder Naam voor zijn rekening neemt. Zo kan ik focussen op externe communicatie, fundraising en de inhoud van de programma’s. Die tandem is een must. Mijn enige kompas in planning is de Waarom-vraag. Als ik een duidelijk antwoord kan formuleren, ben ik er. Enthousiast en op tijd. Zo niet, kom ik simpelweg niet. We doen te veel omdat we ons verplicht voelen. En daar doe je niemand een plezier mee.”
Sterck voorbeeld?
“Ik heb respect voor heel veel verschillende soorten mensen. En dat zijn niet alleen de financieel succesvolle ondernemers. Ik bewonder (straat)muzikanten, kunstenaars, maar net zo goed mensen die ondanks tegenslag of financiële instabiliteit uitblinken in hun talent.”
Tips voor starters?
“Voor ons project ‘Instagrannies’ interviewen we 80-plussers en plaatsen hun levenswijsheid op Instagram. De oudste influencers vertellen ons dat mensen alleen maar spijt hebben van dingen die ze niét gedaan hebben. Dus: stop met twijfelen en doe!”