Wie denkt er niet eens aan om alles door een ander te laten doen? Zalig toch, altijd vakantiegevoel! Ver kom je dan echter niet in het bedrijfsleven. Het komt er wel op aan de juiste dingen te doen. En durven te delegeren. Erop vertrouwen dat de anderen iets even goed, misschien zelfs beter doen. Moeilijk is dat hé.
Het is voor veel ondernemingen een rem op de groei. De meeste ondernemers - of beter managers - hebben graag alles onder controle. Ze gaan er vaak van uit dat enkel zij, op basis van ervaring en kennis, de juiste beslissingen nemen. Geef toe dat we er vaak tegen zondigen. Hoeveel sterker zou een bedrijf zijn als die beslissingen ook door anderen autonoom kunnen genomen worden? Vertrouwen is hierbij het sleutelwoord. Maar vertrouwen alleen is niet voldoende. Het moet een cultuur zijn, gedragen doorheen de organisatie. Waarbij verantwoordelijkheid opnemen even belangrijk, zo niet belangrijker is dan verantwoordelijkheid geven.
Nog moeilijker wordt het als er kinderen van eigen vlees en bloed in het bedrijf werken. Vaak komen ze met frisse en nieuwe ideeën in een bedrijf. Maar hoe vaak zit het bedrijf niet vastgeroest in oude patronen? Waarbij vader/moeder hun kinderen als het ware willen behoeden voor foute beslissingen. Deze overlaters zijn vaak te herkennen in het type Monarch (= overlater die blijft zitten op zijn troon tot ziekte of overlijden). Of in het type generaal (= overlater die ogenschijnlijk de macht overdraagt maar eigenlijk elke kans grijpt om de macht terug te nemen). Zou het niet zoveel beter zijn als ze eerder het type van ambassadeur (= overlater die effectief overdraagt aan de kinderen en hun coacht) zouden zijn? Elke ouder droomt hiervan. Maar de kinderen hebben vaak een ander beeld van de ouders. Zichzelf goed inschatten blijkt voor veel overlaters zeer moeilijk. Waarom zouden de kinderen het niet anders en beter kunnen? In een snel veranderende wereld is een jonge en frisse visie waarin men dingen durft aanpakken en aanpassen, vaak nodig voor de verdere groei van het bedrijf.
Helemaal confronterend wordt het als het bedrijf een externe CEO (niet-familielid) aanstelt. Zelden zijn de ouders en bij uitbreiding de familie, klaar om te delegeren. Iemand het roer laten overnemen en controle loslaten is bijna als vloeken in de kerk. Een sterke CEO eist de leiding, terwijl de familie toch graag een vorm van eindbeslissing houdt. Het is zelden een gemakkelijke combinatie en leidt vaak tot een breuk vol frustratie langs beide zijden.
Groeien en innoveren. Men spreekt hierbij graag over ‘groeimindset’ om de nieuwe uitdagingen aan te gaan. Maar de realiteit leert dat veel bedrijven blijven vastzitten in een ‘fixed mindset’. Iets roepen of iets doen is totaal iets anders. Nochtans zijn het vaak de bedrijven die doordrongen zijn van een groeimindset, die ook het best innoveren en bijgevolg het sterkst groeien. Delegeren en los laten, gaan hand in hand met zulk een ‘groeimindset’.
‘Doe nooit zelf wat een ander beter kan’. Misschien een verrassende uitspraak. Maar als je er ‘echt’ over nadenkt, en als je er ‘echt’ een bedrijfscultuur van maakt, wordt het leven zalig. Geloof me.