Is het u ook opgevallen dat de nieuwsjaarwensen nooit zo kort en gelijkluidend waren als dit jaar?
Het collectieve gevoel van opluchting dat 2020, een jaar om zo snel mogelijk te vergeten, voorbij was had immers plaatsgemaakt voor een gezamenlijk gevoel van hoop op een snelle terugkeer naar het oude normaal. Iedereen keek reikhalzend uit naar hetzelfde. Een leven zonder inperking van onze vrijheid. Een leven waarin het houden van afstand nog enkel moet of geldt voor zij die daar gelukkig mee zijn. Een leven zonder restricties om relaties, vrienden en familie opnieuw te kunnen ontmoeten zoals het hoort. De virtuele wereld die terug plaatsmaakt voor de echte. Babyborrels, huwelijksfeesten, recepties, kantoorfeesten, events allerhande. En ja, ook afscheidsplechtigheden die er in de eerste plaats nog altijd zijn voor de mensen die achterblijven en zo hun louterend effect kunnen herwinnen. Afscheid kunnen nemen van onze geliefden op de wijze die zij verdienen. Het is het voorbije jaar wel anders geweest.
Het was uiteraard het verlossende nieuws van de komst van de vaccins, dat van deze wensen geen illusie maakte. Voor het eerst in maanden kreeg iedereen opnieuw een perspectief, indien niet op korte, dan toch minstens op middellange termijn. Het gevoel van euforie werd echter al snel overschaduwd door de ontnuchterende realiteit. Om dit doel te kunnen bereiken, hangen wij immers niet alleen af van de snelheid en de hoeveelheden waarmee de vaccins op de markt worden gebracht. We zijn ook opnieuw afhankelijk van de visie, daad – en slagkracht van onze politici.
Na het geklungel van de eerste coronamaanden was er beterschap. In de cijfers waren we ook eens bij de betere leerlingen in Europa. Als enige van de ons omringende landen slaagden wij erin om de niet-essentiële winkels vanaf 13 december open te houden. Ere wie ere toekomt.
Het gebrek aan politieke moed om naast alle andere inperkingen ook meteen een reisverbod op niet-essentiële reizen in te voeren, heeft ons echter zwaar parten gespeeld om onze nieuwjaarswensen zo snel als we hoopten te doen uitkomen. Hetzelfde geldt voor de door onze overheid in het leven geroepen vaccinatiestrategie waarbij, zoals in enkele ons omringende landen wel het geval is, niet de logica en het gezonde verstand de leiding heeft genomen maar wel de – overigens terechte – politieke schaamte dat er tijdens de eerste golf een ganse bevolkingsgroep in de woonzorgcentra vergeten werd. Voor sommigen de juiste, voor anderen niet de juiste keuzes. Maar in elk geval, en daar zal wellicht wel iedereen het over eens zijn, keuzes om de verkeerde redenen.
De financiële bronnen lijken onuitputtelijk te zijn, maar zijn dit uiteraard niet. In de hoop een politieke miskleun even snel te doen vergeten, werd in een ander domein, in minder dan 48 uur tijd, een half miljard euro vrijgemaakt en in even veel tijd een website online gezet om in plaats van de misgelopen premie de vordering op de overheid te kunnen berekenen.
Het zal veel tijd vergen om de putten terug te vullen. Laat ons dan ook alles op alles zetten om ook de andere sectoren waar op dit ogenblik slachtoffers worden gemaakt, en die even waardevol zijn, terug te kunnen opstarten. En dan maar hopen dat we elkaar volgend jaar opnieuw gewoon een gelukkig nieuwjaar kunnen wensen...