Anne-Sophie Breysem wist bij het afstuderen van haar middelbare school nog niet wat ze wilde worden, maar één ding stond vast: ze wilde een job waar ze nooit met tegenzin naartoe zou gaan. Een studie grafische vormgeving lag voor de hand, maar ze koos ervoor om tijdens de avonduren hotelschool te volgen. Dat smaakte naar meer. Ze werd derde keukenhulp bij de Kwizien in Hasselt, schopte het binnen een halfjaar tot souschef en drie jaar later was ze chef-kok. En ze leerde er Jaume kennen, een goede vriend met wie ze uiteindelijk restaurant Ansoler in Hasselt opstartte.
Ik besloot de sprong te wagen en solliciteerde bij Kwizien met de boodschap: ‘ik ben er nog maar net aan begonnen en ik weet nog niet veel, maar ik wil ervoor gaan.’ En ik werd aangenomen! Daarnaast volgde ik nog avondlessen om mijn diploma te behalen. Mijn enthousiasme werd al snel beloond met een positie als souschef. En toen de chef-kok van Kwizien, Csaba Ignacz, geheel onverwachts overleed, schakelde mijn bazin een coach in om mij klaar te stomen voor die rol. Opeens stond ik aan het roer van een gastronomisch restaurant met een score van 14 op 20 in de Gault Millau. Ik werkte er zeven jaar, onder andere met souschef Jaume Soler. Dat klikte enorm. Toen Jaume in 2017 de kans kreeg om een restaurant te openen, wilde hij dit samen met mij doen. Zo ontstond Ansoler.”
Trots?
“In 2015 werd ik verkozen tot Lady Chef of the Year. Ik ben de jongste vrouwelijke chef die ooit die titel heeft behaald en daar ben ik natuurlijk heel trots op. Ik was toen nog maar een jaar actief als chef-kok, dus die bevestiging was fijn. Waar ik ook heel trots op ben, is ons restaurant. Jaume en ik zijn de zaak begonnen zonder investeerders, zonder extra personeel, zonder externe hulp. We startten met tweedehands apparatuur en werkten van ’s ochtends tot ’s avonds om de zaak zelf uit de grond te stampen. Als je kijkt waar we nu staan, geeft dat enorm veel voldoening.”
Stercktes?
“Me ergens in vastbijten, daar ben ik goed in. Zo heb ik de bijnaam ‘pitbull’ gekregen (lacht). Als ik een doel voor ogen heb, zal ik er alles aan doen om dat te behalen. Ook belangrijk in ons vak: nieuwsgierigheid en passie. Blijven streven naar een betere service, een straffer menu, een krachtiger bedrijf. Zonder passie red je het niet in de culinaire wereld, want je moet met veel goesting je blik blijven verruimen. Als ik bijvoorbeeld een vakantie boek, doe ik dat zelfs in functie van de restaurants die ik wil bezoeken.”
If you love what you do, you’ll never work a day in your life
Werkpunten?
“Ik vind het soms moeilijk om iets uit handen te geven. Wat je zelf doet, doe je meestal beter, toch? Dat is een overtuiging die ik los moest laten om mijn onderneming te doen groeien. Perfectionisme is soms goed, maar je medewerkers ondersteunen en hen vertrouwen in hun rol is nóg beter. Op die manier groei je als team mee met het restaurant. Samen sta je sterker.”
Sterck voorbeeld?
“Zonder twijfel mijn ouders. Ze zijn allebei dokter en werken heel hard, maar hebben mij nooit onder druk gezet om een bepaalde studierichting te kiezen. Hun belangrijkste boodschap: doe waar je gelukkig van wordt en geef 100% van jezelf. Daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor.”
Tips voor starters?
“Omring je met de juiste experts. Een goede boekhouder, een manager, andere ondernemers … Als je pas begint, is het belangrijk dat je advies kunt vragen aan mensen die weten hoe de vork in de steel zit. Vraag ook altijd naar eerlijke meningen. Wie ons restaurant bezoekt, krijgt nadien de optie om publieke of interne feedback te geven en daar leer ik ontzettend veel van. Blijf jezelf verbeteren en wees niet bang om fouten te maken. Dat zijn je mooiste leermomenten.”