Polemieck is een blik in de hersenpan van David Winkels, ondernemer, netwerker, aanjager en onverzettelijke visionair. Slaand, zalvend en schenenschoppend. Maar altijd minzaam en voor eigen naam.
We schrijven 10 april 2014, samen met mijn maat Peter Manet in Parijs. Een wacko idee om onze jaarlijkse brainstorming eens gewoon op een namiddag in de Franse hoofdstad te houden.
Eigenlijk niet eens zo’n gek idee. Auto na de files geparkeerd in Brussel Zuid, op de Thalys – bij een goed glas wijn - de agenda van de dag vastleggen en voor je het weet sta je onder de Eifeltoren een selfie te nemen om het thuisfront te bewijzen dat je écht niet gelogen hebt over die namiddagvergadering in Parijs. Een mens zou dat meer moeten doen. Was het nu het schitterende weer, de exquise maaltijd(en) of die verfijnde bubbels die het hem deden, het werd hoe dan ook een zeer creatieve namiddag. De ideeën en nieuwe projecten bleven maar komen.
Volgens mij lag de succesformule voor de hand: ‘out of the box’-denken behoeft soms ook eens letterlijk ‘uit-de-reguliere-doos’ (lees: habitat) stappen. En op dat vlak hebben we toch niet te klagen over het feit dat we in België leven. Niet? Op twee uur afstand ben je in een totaal andere regio of stad – maar vooral – in een ander land. Het geeft je de mogelijkheid om eens die ‘helicopter view’ te nemen die je soms ontbeert in je bedrijf. En tegelijkertijd kan je die typische andere sfeer opsnuiven die je extra zuurstof geeft om er weer een lap op te geven.
Weet je, ik ben er rotsvast van overtuigd dat een mens geografisch bepaald is. Zeker naar zijn/haar kijk op de wereld. Ik verklaar me nader: het feit dat we in een piepklein landje als België leven, geeft ons de unieke kans om sneller en gemakkelijker met de buren in contact te komen. Buren met een andere taal, andere cultuur, … dat is enorm verrijkend, doet ons relativeren en maakt ons sterker in het aanpassen aan welke omstandigheid dan ook. Ik zou zelfs kunnen gewagen van het sterker ervaren van een Europese identiteit.
Naar de buitenwereld toe zullen we echter altijd dat piepkleine landje blijven. Dat kan volgens mij beter. Neem nu een Amerikaan. Die kan acht uren onafgebroken vliegen van de ene naar de andere kant zonder zijn land te verlaten. Eens geland, zelfde taal, zelfde winkels, zelfde cultuur, … Dat moet toch wat met een mens doen. Dan kan je toch niet anders dan een ‘we own the world’-gevoel hebben? Ze zeggen niet voor niets ‘The United States of …’
Zouden wij Belgen dat ook kunnen, zo’n ‘united states’ samen met al die Europese landen? Al was het maar om een sterker merk en gewicht in de schaal te leggen. Gewoonweg ons rebranden als The United States of Europe? Klinkt in ieder geval sterck.