We schrijven 20 januari 2015. Heb vertraging op de luchthaven van Zurich-Kloten (echt waar!) en dit is te wijten aan het druk af- en aanvliegen van ‘kleine’ vliegtuigjes voor de 45e editie van het World Economic Forum in Davos. Maar liefst 1.700 privé- jets zouden de komende dagen landen om de grote problemen in de wereld te bespreken. Hieronder ook het alsmaar gevoeliger liggende onderwerp: het milieu. Tja, echt ‘duurzaam’ kan je dat Zwitserse exclusieve onderonsje niet meer noemen.
En, tussen ons gezegd en gezwegen, het ‘eco-gehalte’ van menig milieu ambassador kan je de laatste jaren toch ook in vraag stellen. Allemaal frequent flyer profeten die hun airmiles dienen te compenseren. Menig nieuw boompje is, dankzij de green seat-formule, hopelijk geplant om dat allemaal met Moeder Aarde goed te maken…
Weet je, daar zit het me nu net dwars. Die ‘groene’ jongens hebben eigenlijk altijd gelijk. Tenzij je me iemand kan aanduiden die expliciet tegen het milieu is en voor de vernietiging van de natuurlijke schatten van de aarde? Niet dus!
Dat zorgt ervoor dat er al te gemakkelijk een zogenaamd ‘eenrichtingsverkeer’ ontstaat in die typische milieugerelateerde discussies. De groene lobby heeft daarom altijd gelijk. Slimme kerel dan ook, die Al Gore, want met een missie ‘to save the planet’, kom je altijd goed weg.
Of toch niet altijd? Neem nu een schrijnend voorbeeld van the green guys die vorig jaar bij hoog en laag beweerden dat de consumptie van palmolie drastisch naar omlaag moest om ‘gezondheids- en milieuredenen’ in het belang van de consument. Denktank Libera! voelde zich gelukkig geroepen om zulke stelling even te onderzoeken en de argumenten van de (in dit geval) Maleisische regering bij te treden. Weg met de anti-palmolieabels mét behoud van inkomsten voor de vele families die hun broodwinning niet in (milieuonvriendelijke) rook zagen opgaan en gedaan met de mensen bang te maken dat hier het milieu mee zou overbelast worden.
Je zou bijna vermoeden dat ‘pro-milieu-samenleving’ staat voor ‘pro-angst samenleving’. Een wellicht zware uitspraak, maar in deze column mag je alles verwachten….
Ander voorbeeld: sinds wanneer kijk ik met een vieze blik naar al die Vlaamse daken met zonnepanelen? Niet alleen omwille van het ontbreken van elke vorm van esthetiek, maar vooral omdat die lelijke dingen garant staan voor … hogere elektriciteitstarieven. Zeg nu zelf: milieuvriendelijke oplossingen die leiden tot dieper in de portemonnee moeten tasten door het wegvallen van groencertificaten die onbetaalbaar gaan worden? Dat is toch de wereld op zijn kop (en daar raakt de natuur al helemaal van in de war).
In de retailsector is er het gezegde: “groen kost poen”. Met andere woorden: groene kledingstukken verkopen minder. Komaan groene lobbyisten, zorg ervoor dat de milieusector van zulke gezegdes gespaard blijft! Want zolang groen poen kost, zijn jullie niet sterck bezig.