Bijna twee jaar geleden gaf Jef Cornelissen het roer van brouwerij Sint Jozef over aan zijn zoon Jef junior. De familie Cornelissen zet sinds midden 19e eeuw ondermeer de bieren Pax Pils en Ops Ale op de markt in binnen- en buitenland. Jef senior maakt nu nog dagelijks een flinke wandeling door Opitter. “Het hoofd zit nog vol, van wandelen kom je tot rust.”
De initialen JC op het etiket van Pax Pils zorgen ervoor dat elke generatie Cornelissen minstens een Jaak, Jan, Jacob of Jef telt. Grootvader Jaak, die ook burgemeester van Opitter was, bracht in de jaren ’50 de brouwerij, de afvullerij en de limonadefabriek onder één familiale eigenaar.
Toen Jef’s vader Jan in 1979 op 55-jarige leeftijd stierf, liet hij 10 kinderen na met een weduwe en broer in onverdeeldheid. Uiteindelijk kon Jef na een moeizame overdacht in 1980 een nieuwe start maken met een ambitieus investeringsprogramma. De hele brouwerij werd vernieuwd. De productie steeg van 12.000 naar 60.000 hectoliter. Speciale bieren zoals Bokkeryer, Sint Gummarus, Kriekenbier, Bosbier en Limburgse Witte (samen met de brouwerij Martens) zijn elk jaar goed voor enkele medailles op Europese bierconcours. “Vroeger regende het van ’s morgens tot ’s avonds bier in de dorpen, zowel in het openbaar leven als thuis. Nu zie je dat niet meer. Vanaf de jaren ’90 hebben we daarom met de speciale bieren sterk op export ingezet. En dat loopt goed.”
Horecaman
Hoe kan een familiale brouwerij overleven tegen de grote multinationals op? “Ik ben altijd een horecaman geweest. De evenementen en horecazaken afgegaan, zeker in eigen streek. Soms loop je wel eens met je kop tegen de muur door in de verkeerde zaak te investeren, maar daar leer je uit.”
Na 42 jaar dienst zette Jef senior een stap terug. “Ik reed al van op mijn 16e jaar bier rond met de vrachtwagen. Vroeger waren het allemaal vrienden in de brouwerij. Nu is de mentaliteit anders en dat is soms moeilijk aanpassen. Je moet kunnen loslaten. Het is goed geweest. De laatste jaren werd de druk groot. Het was tijd voor een nieuwe wind. Ik ben blij dat mijn zoon Jef de brouwerij wil verder zetten. Vanaf het derde jaar middelbaar ging ik hem op woensdagen op internaat halen om over bier te praten. Hij heeft marketing en handelswetenschappen gestudeerd en kent de brouwerijwereld door en door. Organisatie, markting en verkoop zijn nu de grootste uitdaging. We hebben een solide bedrijf met een gezonde cashflow.”
Trots?
“Ik ben het meest fier op het feit dat we bij de overname van de aandelen van mijn oom en moeder alles bij elkaar hebben kunnen houden. Dat is vele jaren een rode draad in ons bestaan geweest. Ik had geen centen in die tijd en ben zware leningen aangegaan. Het was een sleutelmoment voor de brouwerij en zal misschien wel bepalend zijn voor haar toekomst.”
Wat doe je nu?
“Je stapt er toch nooit helemaal uit. Mijn moeder van 87 woont nog naast de brouwerij. Ze heeft 12 bevallingen meegemaakt. Ik ga haar regelmatig dag zeggen en spring dan ook op de brouwerij binnen. De grote lijnen blijf ik nog volgen. En ik wandel heel veel. Mijn hoofd zit nog vol van vroeger. Dat moet er soms eens uit.”
“Ik ben ook altijd muzikant en carnavalist geweest. De blaaskapel Pax-band bestaat nog steeds. Mijn trombone heb ik aan de kant gezet maar ik zit nog in het bestuur. Sinds 2005 zijn we met Ops-Ale ook shirtsponsor bij Patro Eisden Maasmechelen. Ik ben er ondervoorzitter. Zo blijven we onze producten in Limburg en in de Maaskant een gezicht geven. En ik bezoek nog regelmatig onze trouwe klanten. Er is zelfs een vrouw van meer dan 80 jaar waar ik in de vakanties een vat bier help opsteken als haar zoon weg is. Wat zou het leven zijn zonder muziek en bier (lacht)?”.