Ondernemerschap in de genen

Spiromatic is een familiebedrijf van de tweede generatie maar het ondernemersgen is nog minstens twee generaties ouder. De overgrootvader van de huidige bedrijfsleiders was oorspronkelijk een brouwer en werd na WO I een grote naam in de maalderijwereld. Vandaag kan het verhaal van Spiromatic in grote lijnen nog steeds herleid worden naar die periode. Aan het woord is de tweede generatie: Ann, Dirk en Koen Dhont.

Spiromatic werd opgericht in 1963 maar het zaadje voor de onderneming werd al veel eerder geplant. Ann en Dirk Dhont zijn als eersten in het bedrijf van hun vader gestapt, broer Koen kwam er later als derde aandeelhouder bij. Op een cruciaal moment voor de voedingsindustrie en bij uitbreiding voor Spiromatic, zo blijkt.

Dosering

STERCK. Wat is de voorgeschiedenis van Spiromatic?

Dirk Dhont: “Onze vader is in 1957 begonnen met zijn zelfstandige activiteit. Hij was een deskundig lasser maar hield bij zijn werk steeds ‘automatisatie’ in het achterhoofd. Zijn grootvader was een brouwer en die is er na WO I mee gestopt om zich daarna op de maalderij toe te spitsen. Kortom, het ondernemerschap zit al lang in de familie. Onze vader had snel ingezien dat er op de boerderijen veel te automatiseren viel. Hij is zich beginnen specialiseren in de mechanisatie van de landbouw, vooral wat dierenvoeding betreft. Het is op dat moment dat hij een paar uitvindingen heeft gedaan op het vlak van doseringen. Hij stelde zich namelijk toen al de vraag waar de klant beter kon van worden en hoe hij het verschil kon maken. In 1963 zijn onze ouders gehuwd en werd Spiromatic opgericht. Spiraaltransport was één van de eerste innovaties waar ze zwaar hebben op ingezet. Het idee is uit de VS overgewaaid en hij is er meteen voeders mee gaan verdelen en doseren maar ook bloem bij bakkerijen. Tegelijkertijd dacht hij ook aan de opslag. Hij wou er na de levering voor zorgen dat het product in de beste condities kon opgeslagen worden. Wat hem daarbij zou helpen, was een technologie die hij in Nederland had opgepikt, een composiet op basis van glasvezel en polyester. Hij zag er meteen een uniek product in: een silo die bij de klant kon geassembleerd worden. Het composiet heeft een hoop voordelen: het is licht, het roest niet, het heeft geen onderhoud nodig, het is isolerend, er is geen condensvorming, enzovoorts.” 

STERCK. Hoe is het bedrijf zo snel kunnen groeien?

Dirk Dhont: “Je moet weten dat onze vader behalve Nederlands geen enkele andere taal machtig was. Hij heeft Frans en Engels geleerd via cassetjes die hij in de auto afspeelde. Hij reed zelf naar Frankrijk om zaken te doen maar kreeg ook snel contacten uit andere landen. Toen het allemaal wat veel werd, vroeg hij aan een schoolvriend om het bedrijf te vervoegen. Die had qua engineering de juiste vaardigheden en was sterk in talen. Later kwam er nog een schoolkameraad bij het team en dat leidde in de jaren zeventig tot stabilisatie. Maar we kenden echter ook tegenslagen. Denk maar aan de oliecrisis: composiet werd gemaakt van petroleum waardoor de productiekost heel hoog opliep. Daarbovenop kreeg een broer van ons leukemie en hij is daaraan uiteindelijk ook gestorven. Het heeft jaren geduurd voor we er weer bovenop zijn geraakt. Maar daarna kwam er opnieuw groei omdat we ons gaan specialiseren zijn in de bakkerijwereld. Tegen het einde van de jaren negentig hebben we de agrarische toepassingen zelfs uit ons aanbod geschrapt. Sindsdien focussen we alleen nog op voeding.”

STERCK. Hoe hebben de turbulente jaren zeventig jullie als kind gevormd en voorbereid op de overname?

Ann Dhont: “Als kinderen leefden wij in het bedrijf en we werden overal ingeschakeld. Tijdens de vakanties gingen wij tellen in het magazijn en gingen wij mee naar de werven. Van meisjes werd wellicht verwacht dat ze binnen bleven en dat ze zich met de administratie zouden bezighouden, zelfs met het huishouden, maar ik was meer getriggerd om mee de baan op te gaan. Als op de kantoren de telefoon rinkelde, dan namen wij ook gewoon op als onze ouders niet in de buurt waren. Kortom, we waren van meet af aan verweven met het bedrijf, elk met onze competenties. Ik werd dus geen verpleegster maar studeerde bewust boekhouding en fiscaliteit. Daarna volgde marketing waarna ik hier op een natuurlijke manier ben binnengewandeld en uiteindelijk het bedrijf mee uitgebouwd heb. Het was een troef dat we op alle afdelingen meegewerkt hebben.”

Roestvrij staal

STERCK. Hoe is de formele overname verlopen?

Ann Dhont: “De officiële overdracht is pas gebeurd in 2004 want er is goed en lang over nagedacht. Op juridisch en fiscaal vlak maar ook over het emotionele aspect. Wij hebben ons daarbij extern laten begeleiden en dat is allemaal uitstekend verlopen. Zo werd er ook een familiecharter ontwikkeld waarin alle afspraken tussen de familieleden juridisch zijn vastgelegd, alsook naar de volgende generatie.”

Dirk Dhont: “Belangrijke ontwikkeling in de aanloop naar die formele overdracht is de oprichting van Inkonox. Op dat ogenblik is onze broer Koen namelijk in het bedrijf gestapt en wij keken daar enorm naar uit omdat zijn specifieke competenties op dat ogenblik cruciaal waren voor Spiromatic.”

Koen Dhont: “Voor ik hier in Nazareth ben gestart, heb ik eerst drie maanden in de VS gewerkt om daar het Amerikaans dealership van Spiromatic op te starten. Daarna ben ik hier met Inkonox begonnen, een toeleveringsbedrijf dat gespecialiseerd is in constructies in roestvrij staal. Dat was in 1998, op het moment dat de vraag naar rvs in de voedingsindustrie steeds groter werd en de behoefte voor Spiromatic dus steeds groter werd. We hebben heel even overwogen om een leverancier over te nemen maar dat is uiteindelijk niet gebeurd. Een rvs-afdeling opstarten was ook geen optie want daarvoor waren de investeringen in verhouding te hoog. In samenspraak met de familie is er uiteindelijk beslist om een apart toeleveringsbedrijf op te richten zodat we ook externe klanten kunnen bedienen. De eerste klant van Inkonox was dus Spiromatic en is vandaag nog steeds de grootste klant.”

STERCK. Tot slot: hoe zwaar zijn jullie getroffen door COVID-19?

Dirk Dhont: “Onze machines moeten nog altijd geassembleerd worden door onze eigen mensen en die kunnen niet zomaar overal heen momenteel. Zelfs als je werkt met lokale aannemers in het buitenland, dan nog moeten onze supervisors daar eigenlijk bij zijn. Ondanks dat zijn we er toch in geslaagd om te midden deze pandemie in Chicago een vrij groot project op te leveren, volledig vanop afstand. Dat is gelukt dankzij de samenwerking en het vertrouwen in onze klanten ter plaatse.”

Koen Dhont: “Wat de concrete impact betreft mogen we bij Inkonox niet klagen. We hebben ons productieproces volwaardig kunnen verderzetten en geen economische impact gehad op ons bedrijf.”

Ann Dhont: “We zijn vanaf  het begin van de pandemie onmiddelijk overgeschakeld op thuiswerk en hadden een beperkte impact op de verderzetting van ons productieproces. Integendeel, we hebben ons team nog kunnen uitbreiden met nieuwe collega's. Tijdens de periode van COVID-19 hebben we zelfs een joint venture opgezet, 'Scudo' waarbij we ons aanbod voor onze klanten verder uitbreiden met innovatieve oplossingen in mix- en kneedtechnologie. Maar er is uiteraard een impact op onze omzet omdat we projecten meer in de tijd hebben moeten spreiden. 2021 meldt zich nu reeds aan als een zeer druk en uitdagend jaar.”