Als rechterhand van gedelegeerd bestuurder Pascal De Groote leidt An Braeckman de interne organisatie van De Groote - gespecialiseerd in industriële verhuizingen en kraanverhuur - in goede banen. Met haar recht-door-zee-aanpak houdt ze zich uitstekend staande in een sector waar mannen altijd de plak zwaaiden. “Als carrièrevrouw kan ik bikkelhard, maar ook heel emotioneel zijn.”
In nog geen twee jaar tijd ontwikkelde An Braeckman zich tot het gedroomde verlengstuk van Pascal De Groote, die zelf het liefst focust op de technische specialisaties van zijn bedrijf. “Ik oefende die functie destijds ook uit in het bedrijf van mijn man. Om werk en privé meer gescheiden te houden, besliste ik buitenshuis te gaan werken. Ik miste vooral het sociaal contact en de deadlines. Ik kan mij volledig in deze functie uitleven, waardoor ik professioneel volledig kan herademen en werk en privé perfect in balans kan houden.”
Trots?
“Mijn ouders waren ervan overtuigd dat ik, die zoveel belang hecht aan een loopbaan, nooit kinderen zou krijgen. Die zijn er toch gekomen, ze vormen mijn eeuwige trots. Net als ik durven ze tegen de stroom in varen. Fran (16) getroost zich heel wat opofferingen om in Torhout de paardenschool te volgen. Robbe (18) was na een sterke humaniora zo eerlijk te bekennen dat hij nog niet wist wat te studeren en werkt momenteel als arbeider in een ploegenstelsel. Zo weet hij wat fysiek werk inhoudt en is hij des te gemotiveerder om volgend jaar een bepaalde studie te volgen. Tegelijk ben ik trots op de draai die ik aan mijn eigen carrière heb durven geven. Die was ook nodig om weer oprecht gelukkig te zijn met wat ik doe.”
Visie?
“Een bedrijf functioneert pas optimaal als iedereen eendrachtig samenwerkt, in een sfeer van onderling respect. Mensen die zich gewaardeerd voelen, hebben er geen probleem mee om een tandje bij te steken en profileren zich als volwaardige ambassadeurs. We zijn allemaal enorm gevoelig voor kleine blijken van appreciatie, die hoeven heus niet altijd financieel te zijn. Zo vinden ook volwassenen het nog altijd zalig om op het sinterklaasfeest een chocoladefiguurtje te krijgen.”
Maken vrouwen het verschil?
“Toen ik in deze typische mannenwereld binnen kwam, moest ik iedereen laten aanvoelen dat ook een vrouw perfect deze job aankon. Ook hier draait veel om respect: als medewerkers voelen dat je hen oprecht naar waarde schat, krijg je veel van hen gedaan. Ze mogen ook altijd bij mij aankloppen voor een discrete babbel, bijvoorbeeld bij familiale problemen. Daarnaast wring ik me niet in bochten, maar noem man en paard.”
Work-life balance
“Sinds ik hier werk, heb ik die balans wat kunnen herstellen. Dat komt door de afstand tussen het werk en thuis: de rit naar huis fungeert als inspiratiebron, is ideaal om tot rust te komen en de dag mentaal nog eens te beleven. Het werk volledig loslaten lukt me eigenlijk alleen als ik tijdens het weekend met mijn dochter de paarden verzorg of haar naar haar wedstrijden begeleid. Dan ben ik zodanig daarop gefixeerd, dat ik het professionele even helemaal vergeet.”
Tips voor starters?
“Blijf met je voeten op de grond, maar durf ondernemen. Zorg ervoor dat je kan terugvallen op een financiële basis. Ik ben de eerste om toe te geven dat een professionele carrière uitbouwen belangrijk is, maar er is meer in het leven dan dat alleen. Ik vrees dat het overgrote deel van de jeugd mentaal niet klaar is om te ondernemen. De smartphonegeneratie focust op levenskwaliteit en ‘chillen’. Zeker dat laatste staat wat haaks op het willen maken als ondernemer. Tegelijk kunnen we van hen ook veel leren, want ze leven bewuster en gaan vaak ‘back to basics’. Geld en luxe zijn tenslotte niet het belangrijkste in het leven.”