Wie echt de moeite doet om zich in een totaal andere cultuur te integreren, kan veel bereiken. Neem nu Shanaz Razik. De Sri Lankaanse woont sinds 2001 in België, behaalde hier een diploma in interieurvormgeving en realiseert prachtige projecten. "Ik heb niet het gevoel dat ik hier door mijn huidskleur minder kansen zou hebben gekregen, integendeel."
Ze wou niets liever dan in eigen land aan de universiteit studeren, nadat ze er succesvol haar secundair onderwijs had voltooid. “Mijn ouders zagen dat evenwel niet zitten, er waren ook weinig privéopleidingen. Eigenlijk kon ik alleen kleuterjuf worden of informatica doen. Ik koos voor dat laatste en ging vervolgens aan de slag bij de plaatselijke vestiging van een Belgische firma. Daar leerde ik mijn man - de toenmalige baas van dat bedrijf - kennen. Samen met hem verhuisde ik naar België, waar ik aan de Gentse universiteit gedurende zes maanden een intensieve cursus Nederlands volgde. Toen ik vervolgens een opleiding tot interieurarchitecte voltooide, merkte ik dat het helemaal mijn ding was, dat ik er ook aanleg voor had. Ik ben afgestudeerd in 2005, daarna ben ik samen met mijn man nog twee jaar terug geweest naar Sri Lanka, waar ik een aantal mooie projecten kon doen. Sinds 2009 ben ik volledig zelfstandig.”
Trots?
“Ik ben heel blij over waar ik momenteel al sta. Ik had hier immers geen sociaal netwerk, dat bevond zich destijds volledig in mijn thuisland. Zonder veel connecties is het me toch gelukt iets moois op te bouwen. De meeste klanten zijn mensen die ik niet ken, maar die mijn projecten mooi vinden en verlangen dat ik ook voor hen een gepersonaliseerd, origineel interieur creëer en de integrale opvolging behartig. Voor mij primeert de band met de klant: als ik een klik voel tijdens het eerste contact, smijt ik me met alle plezier ten volle voor dat project. Kwantiteit is van ondergeschikt belang: liever drie mooie, creatieve projecten op één jaar dan tien realisaties die eenheidsworst lijken.”
Visie?
“Ik heb niet het gevoel dat ik door mijn huidskleur minder kansen zou hebben gekregen, integendeel. Door mijn identiteit blijf ik blijkbaar langer op een positieve manier in het geheugen van mensen hangen. Als je de moeite doet je aan te passen, aanvaardt de maatschappij je wel zoals je bent. Daarom vond ik het zo belangrijk om vlot Nederlands te kunnen praten, al blijven dialecten een enorme uitdaging (lacht). Uiteraard is het niet altijd makkelijk om ondernemer te zijn. Zeker in mijn beginjaren zat ik wel eens vruchteloos aan de telefoon te wachten tot er iemand belde. Bij zelfstandigen is er ook zelden een tussenweg: het is of heel druk, of heel kalm.”
Maken vrouwen het verschil?
“Het komt er vooral op aan om je job goed te doen, vind ik. Dan mag je gender geen verschil maken, dat is gewoon bijzaak. Ik ben geen feministe, maar heb ook nooit nadelen ondervonden van het vrouw zijn. Natuurlijk moet je soms je mannetje staan, onder meer in de contacten met aannemers en leveranciers. Door van in het begin strikt en duidelijk te zijn, heeft me dat nooit parten gespeeld. Specifiek voor mijn beroep klopt het misschien wel dat vrouwen iets meer feeling hebben voor interieurontwerp, maar er zijn heus ook wel heel wat mannen die dat prima doen.”
Tips voor starters?
“In eerste instantie moet je altijd correct zijn en niets beloven wat je niet kan waarmaken. Je moet niemand zeggen dat je hem of haar binnen een halfuur terug zult bellen als je dan weer in een meeting zit, bijvoorbeeld. Duidelijke communicatie is essentieel en een vorm van respect. Zit je in een file en zal je daardoor een kwartier later zijn, laat dat dan gewoon weten, mensen hebben daar echt wel begrip voor. Ik heb de gewoonte om van elke meeting een verslag op te maken. Door dat vervolgens te delen met de klant, weet je of ook voor hem alles duidelijk is en hij of zij alles correct heeft geïnterpreteerd. Het is gewoon een kwestie van professioneel zijn. Door één akkefietje kan je een zorgvuldig opgebouwde goede reputatie snel weer kwijt zijn.”