Acht handen op één buik

Gezondheid: het thema staat op alle mogelijke manieren centraal in de bedrijfsvoering van Kjure. Het was één van de redenen om de zaak op te starten en is ook alles waar het om draait in de vers bereide gerechten die de onderneming maakt. De drijvende krachten achter dit verhaal zijn vier familieleden: vader Marc, zoon Nicolas, moeder Christel en dochter Julie Maelfait. Portret van een hecht gezin met een duidelijke missie.

Het idee om met Kjure te starten, rees iets meer dan vijf jaar geleden, toen Marc Maelfait besefte dat hij zijn carrière in een andere richting moest oriënteren. “Ik werkte op dat moment al circa 40 jaar in de horeca en was toen gerant van het bekende restaurant Rubens in Knokke. Daar stuurde ik een team van 80 mensen aan. De lange dagen en de stress om zo’n drukke zaak te leiden, waren al langer aan mij aan het vreten. De dokter was duidelijk: op die manier verder gaan, was een groot risico voor mijn gezondheid. Daarom was het nodig om het geweer van schouder te veranderen.”

STERCK. Net in die periode studeerde Nicolas aan de Solvay-school in Brussel af als handelsingenieur. Gaf dat een extra zetje?

Nicolas Maelfait: “Eigenlijk wel. Interesse in ondernemen heb ik altijd al gehad. De vraag was vooral: doe ik eerst ergens ervaring op als medewerker, of wagen we meteen de sprong? Na wat brainstormwerk merkten vader en ik dat het aanbod aan kant-en-klare gezonde gerechten op de markt, erg schaars was. Fast food vind je overal, maar er was geen oplossing voor mensen die 24/7 ergens iets gezonds wilden eten, zonder zelf te moeten koken. Die bleven letterlijk en figuurlijk op hun honger zitten. Daarop heb ik als thesis een businessplan voor Kjure gemaakt en deden we ook een uitvoerig marktonderzoek. Uit die enquêtes bleek dat er wel degelijk interesse was voor wat wij wilden aanbieden en dat mensen het vooral als een goede oplossing zagen om online dergelijke gezonde maaltijden te kopen.”

STERCK. Wie stond eigenlijk aan de wieg van Kjure?

Nicolas: “Mijn vader heeft het eerste zaadje geplant, daarna hebben we het samen uitgewerkt. In het concept zoals het vandaag bestaat, hebben we alle vier onze invloed gehad. Er is intussen ook al grondig aan gesleuteld.”

Automaten

STERCK. Hoe zijn jullie dan gestart?

Christel: “Dat was in september 2016, met drie mensen: Marc, Nicolas en ikzelf. Destijds had ik in het restaurant al de administratie, het hr-luik en de boekhouding op mij genomen. Dat doe ik ook bij Kjure. We waren eerst gevestigd in Gentbrugge, waar we een pand van een slagerij konden huren. Als test plaatsten we vlakbij onze site een automaat met onze maaltijden, dat was meteen een schot in de roos. Het lokte veel enthousiasme uit, mensen vonden het blijkbaar erg handig om last minute ergens een gezond gerecht te kunnen afhalen. Vanaf dat moment hebben we vooral op de automaten ingezet. Intussen staan er al 31 verspreid in West- en Oost-Vlaanderen.”

STERCK. Wat is het unieke aan jullie businessmodel?

Nicolas: “We maken uitsluitend gezonde meeneemgerechten. Alles steunt op ambachtelijke bereidingen. Verwacht dus geen geïndustrialiseerde of geautomatiseerde productie: we opereren in een echte keuken, gebruiken geen bewaarmiddelen of e-nummers en kiezen louter voor pure, seizoensgebonden topproducten. We bereiden zowel maaltijden, granola als verse soep.”

STERCK. Wat heeft jullie in Kuurne doen belanden?

Nicolas: “Toen we ongeveer tien automaten hadden geplaatst, kwamen we in contact met Delhaize. De supermarktketen had veel interesse in ons aanbod, waardoor we één van hun leveranciers werden. Intussen kan je in een dertigtal Delhaize-filialen in West- en Oost-Vlaanderen onze producten vinden. Dat had natuurlijk een enorme impact op onze productie, want daar moesten we een serieus tandje bijsteken. Bovendien werd de productieruimte in Gentbrugge te klein. In die regio vonden we niet meteen een pand dat voldoende ruimte bood én geschikt was voor productie van voeding. Uiteindelijk botsten we in Kuurne op onze huidige locatie, waar vroeger vlees versneden werd. Hier beschikken we over een productieruimte die vier keer zo groot is en zich ideaal leent voor onze productieflow.”

STERCK. Welke gevolgen had de verhuis voor jullie medewerkers?

Nicolas: “We waren ongelooflijk blij toen bleek dat iedereen mee wou verhuizen, zelfs mensen die in het Gentse wonen. We verzorgen nu elke dag een shuttledienst tussen onze vorige en de huidige locatie. De loyaliteit van onze mensen zegt wel iets over de bedrijfscultuur die hier heerst. Iedereen voelt zich betrokken, want elke van de 4000 maaltijden die we dagelijks bereiden, passeert doorheen de handen van iedere persoon die bij de productie betrokken is.”

“Gent was perfect omwille van de centrale ligging, terwijl deze streek veel minder filegevoelig is. Intussen hebben we ook in deze regio al veel automaten geplaatst. Dé uitdaging is vooral nieuwe medewerkers vinden, want in het Kortrijkse is de krapte op de arbeidsmarkt erg groot. Gelukkig is ons team al aangedikt tot 20 mensen, waarvan de meesten in de keuken staan. Daarnaast hebben we nog een aantal chauffeurs die de automaten aanvullen.”

STERCK. Julie, hoe ben jij in de zaak terechtgekomen?

Julie Maelfait: “Toen Kjure werd opgestart, zat ik nog volop in mijn studies voor verpleegkundige. Ik was hier toen wel al werkzaam als jobstudent. Bovendien werd er thuis zoveel over het bedrijf gesproken, dat het me ook sterk interesseerde om hier aan de slag te gaan. Ik ben nu vooral belangrijk voor het logistieke luik en de kwaliteitscontrole. En als er in de productie eens iemand in een vinger snijdt, ben ik de EHBO’er van dienst (lacht).”

Vleugels uitslaan

STERCK. Wat betekende de dubbele verhuis voor de gezinssituatie?

Nicolas: “In Knokke en in de beginperiode van Kjure in Gent, woonden we nog allemaal onder één dak. Inmiddels hebben Julie en ik onze vleugels uitgeslagen. Daar kan iedereen perfect mee leven, want uiteindelijk werken we nu dagelijks toch al snel 12 à 13 uur samen. Als we elkaar in het weekend zien, proberen we zo weinig mogelijk over Kjure te praten, maar dat lukt niet altijd. Logisch, want het bedrijf staat toch centraal in onze levens. Van zodra we het merken, proberen we te switchen naar een ander onderwerp (lacht).”

STERCK. Hoe uitdagend is het om met het hele gezin een bedrijf te runnen?

Nicolas: “De voordelen wegen alleszins zwaarder door dan de nadelen. We vertrouwen elkaar blindelings, zijn nog altijd acht handen op één buik. Je kent elkaar door en door, gaat voor elkaar door het vuur en trekt altijd aan hetzelfde zeel. Misschien zou dat ook met andere mensen kunnen, maar de band is toch het grootst met de mensen met wie je al sinds je geboorte lief en leed deelt. Een minpuntje is misschien dat er geen ‘filters’ zijn, de communicatie is heel direct.”

STERCK. Marc, je bent met de horeca gestopt mede omwille van de stress. Intussen ben je bij Kjure ook verantwoordelijk voor de productie. 

Marc: “Klopt, maar toch zijn beide situaties niet te vergelijken. Als er in de horeca iets misloopt tijdens een service, merkt de klant dat vrij snel, want je moet à la minute een oplossing vinden en er is minder ruimte om te schakelen. Bij Kjure zit de productie achter de schermen. Ook hier kan er wel eens iets fout gaan, maar je hebt meer mogelijkheden om het op te lossen en bovendien merkt de consument daar niets van, zolang de automaten en onze schappen in de Delhaize maar tijdig gevuld geraken. Een extra troef zijn de normalere uren: onze mensen werken elke dag van 8 tot 16 uur en op zaterdagmorgen is er een beurt­rol. Dat is heilzaam voor het sociaal leven van onze medewerkers en onszelf. Via onze automaten is ons aanbod 24/7 beschikbaar, maar we hoeven daar niet fysiek bij te zijn.”

STERCK. Met welk gevoel kijk je naar de toekomst?

Nicolas: “We zien nog heel wat mogelijkheden om door te groeien. Dat kan door extra automaten te plaatsen en door onze marktpositie in de retail verder uit te breiden. De kunst zal erin bestaan dat te doen zonder dat de kwaliteit eronder lijdt, want die is heilig voor ons. We zitten nu in een consolidatiefase, maar bekijken al de mogelijkheden voor verdere expansie, bijvoorbeeld door automaten op bedrijfssites te plaatsen.”