De geur van hout is onlosmakelijk verbonden met de jeugd van Ann-Sophie en Geraldine Behaegel. Ergens stond het in de sterren geschreven dat ze in de voetsporen van hun vader zouden treden en Eurochair zouden verderzetten. Dat doen ze in stijl: een rebranding (Búni by Eurochair) én een verhuis op amper één jaar tijd, het is niet min.
Eigenlijk zijn we van jongsaf in deze business gerold”, vertelt Ann-Sophie Behaegel. “We deden hier onze stages en vakantiejobs, maar vonden het allebei nuttig om eerst elders werkervaring op te doen. Mijn twee broers zitten niet in de zaak, liefst wou ik het bedrijf niet op mijn eentje verderzetten. Omdat Geraldine acht jaar jonger is, heeft het even geduurd voor we konden beslissen om samen dit pad te bewandelen.
Onder meer door onze complementariteit hadden we er het volste vertrouwen in om als duo te ‘springen’ en de zaak vorig jaar over te nemen.”
Andere accenten?
Geraldine: “De transformatie tot Búni was noodzakelijk omdat de vorige naam de huidige lading niet meer dekte. We zijn geëvolueerd tot een b2b-partner die samen met de klant aan de slag gaat om het gedroomde interieur voor zijn concept te realiseren, vanuit een persoonlijke aanpak en met eerlijk advies. Voor talrijke spelers uit de zorgsector, bij horecazaken en hotels genieten we het vertrouwen om prachtige stoelen, stijlvolle tafels, comfortabele zitbanken, lounge- en terrasmeubilair met oog voor detail en vol toewijding in hun gebouwen te integreren.”
Zussen versus vennoten?
Ann-Sophie: “Ik ben de trekker in het sales-verhaal. Geraldine behartigt de marketing, personeelszaken, boekhouding en heeft ook voeling met de sales, om affiniteit met onze klanten te hebben. Als we op de zaak zijn, praten we af en toe ook over privézaken, dat is onvermijdelijk.”
Geraldine: “Omgekeerd proberen we dat minder te doen, zeker als de kinderen en onze partners erbij zijn. Gaat het om een familiale bijeenkomst met onze vader erbij, is het vrij logisch dat ook Búni vroeg of laat een gespreksthema wordt.”
Visie op ondernemen?
Ann-Sophie: “We willen niet boven onze mensen, maar tussen hen staan. Ze krijgen veel inspraak en autonomie, al hakken wij uiteindelijk wel zelf bepaalde knopen door. Die aanpak helpt om aan hetzelfde zeel te trekken.”
Geraldine: “Dat weerspiegelt zich in de anciënniteit, die gemiddeld toch boven de 15 jaar zit. Misschien gaan wij nog iets familialer met onze mensen om dan papa. Een streepje muziek op het werk moet kunnen, van tijd tot tijd steken we ook samen eens een frietje. Dat helpt om dat positieve groepsgevoel te blijven cultiveren.”
Evenwicht?
Geraldine: “We hebben allebei kinderen en vinden het cruciaal om, naast zakenvrouw, ook aanwezige mama’s te zijn. Op dat vlak heeft onze moeder, die altijd is thuisgebleven om voor haar vier kinderen te zorgen, het goede voorbeeld gegeven. Zo vind ik het bijvoorbeeld belangrijk om zelf mijn kinderen van de kinderopvang of school te halen. Als hun bedtijd begint, kan ik sowieso nog wat werken.”
Ann-Sophie: “Een goede ondernemer zijn, betekent niet a priori dat je geen aanwezige mama kunt zijn. Dat is soms wat zoeken, maar een dynamisch evenwicht tussen privé en werk geeft energie en zorgt voor een goed gevoel. Die balans verandert ook naarmate je kinderen ouder worden.”
Tips voor starters?
Ann-Sophie: “Als je met een eigen zaak wil starten, ga dan niet over een nacht ijs: spring doordacht, bij voorkeur nadat je je visie bij die van andere, meer ervaren ondernemers hebt afgetoetst. Sowieso is het een proces van vallen en opstaan.”
Geraldine: “Blijf regelmatig sparren met andere ondernemers. Die externe visie kan nuttig zijn om af en toe weer dat helikopterzicht te krijgen, want soms zit je dermate diep in het operationele dat je het overzicht dreigt te verliezen. Er zijn ontzettend veel to do’s; dan helpt het om een prioriteitenlijstje op te stellen en dat regelmatig bij te sturen.”