Elke stad heeft wel een aantal historische bakens, die toeristen meteen met de stad associëren. Voor Kortrijk zijn dat sowieso de Broeltorens, maar onbetwistbaar ook Hotel Damier. Het etablissement bestaat al sinds 1398 (!), overleefde tal van recessies én twee wereldoorlogen. Dan mag zelfs de coronacrisis geen onoverkomelijk probleem vormen. Zaakvoerster Catherine Debal kijkt dan ook optimistisch uit naar het najaar. “Mensen zijn routinedieren. Van zodra het kon, mochten we hier weer de mensen verwelkomen die dagelijks op hun vast tijdstip een koffie of een glaasje champagne komen nuttigen. Het is ongelooflijk hoe we daar, na enkele maanden inactiviteit, naar hadden uitgekeken.”
Al 622 jaar lang is Hotel Damier een vaste waarde op de Kortrijkse Grote Markt. Catherine Debal, sinds 2011 eigenares, schetst de historie. “Tijdens de pioniersjaren was dit een zogenaamde afspanning, waar koetsen en rijtuigen met frisse paarden werden uitgerust. Later, toen de Grote Markt zich tot een handelsforum voor de vlasindustrie ontpopte, groeide de zaak uit tot een volwaardig horeca-etablissement. Een tijdlang waren er zelfs twee hotels: het inmiddels verdwenen Grand Hotel was de ‘place to be’ voor dames die er koffie met gebak kwamen nuttigen, terwijl Hotel Damier zich profileerde als een zakenhotel. Tijdens de twee Wereldoorlogen werd het hotel bezet door de Duitsers, waardoor het ook intact gebleven is. De gevel is zelfs historisch beschermd. Na de oorlogsperiode kwam het in handen van verschillende families en was het hier vooral op zondag een enthousiaste toeloop van voorname Kortrijkse families die een uitgebreid gangenmenu kwamen degusteren. We krijgen nu nog geregeld mensen over de vloer die toen aan de hand van hun vader of grootvader naar het hotel kwamen en daar met veel zin voor nostalgie op terugkijken.”
Beaulieu- bastion
STERCK. Hoe en wanneer kwam het hotel op uw pad?
Catherine Debal: “In de jaren tachtig kwam het in handen van Roger De Clerck, topman van de Beaulieu-groep. Hij wou er vooral een gastenverblijf voor zakelijke relaties van maken en werkte in de brasserie met exuberant hoge prijzen (100 frank voor een koffie was toen véél geld) om andere mensen te ontmoedigen er iets te komen nuttigen. Het gevolg was dat er in de brasserie jarenlang amper mensen kwamen. De Clerck gaf er wel ongelooflijke feesten, onder meer George Bush en Margaret Thatcher hebben hier gelogeerd.”
“Omdat de zonen van De Clerck weinig affiniteit hadden met het hotelwezen, verkochten ze de zaak in oktober 2011 aan mijn man (Yvan Vindevogel, red.) en mezelf. Wij koesterden altijd al een voorliefde voor historische gebouwen, wilden het hotel restaureren en het opnieuw de grandeur van vroeger geven. Aanvankelijk was het de bedoeling de uitbating aan anderen over te laten, maar dat bleek in de praktijk niet zo evident. Daarom nam ik in mei 2012 zelf de teugels in handen nadat we – tijdens de restauratie – eerst een jaar lang het hotel uitbaatten, zonder het restaurant. Daardoor beschikken we nu ook over een brasserie, twee feestzalen en sinds 2017 zelfs over een heuse cocktailbar, waardoor we nu ook bij een jonger cliënteel goed in de markt liggen. Sinds begin maart dit jaar kunnen we op één volledige verdieping zelfs conferenties ontvangen of organiseren. Er kwam ook een nieuwe vleugel met 15 kamers bij, waardoor we nu een capaciteit van 65 kamers hebben.”
STERCK. Hoe plezant of uitdagend was die renovatie?
Debal: “Schoonheid heeft me altijd al geboeid: na een carrière van 15 jaar in de diamantsector baatte ik jarenlang een zaak in interieurdecoratie uit. Die passie kon ik helemaal uitleven tijdens de werken aan het hotel. Aan de marmeren badkamers hebben we niet geraakt, maar nieuw behang, schilderwerken, andere tapijten en beddengoed zorgden ervoor dat de kwaliteit gegarandeerd bleef. Zeker in de nieuwbouw zijn ook veel kleuren geïntegreerd en hebben we de kamers helemaal afgestemd op de noden van de hedendaagse zakenreiziger: open kasten, inloopdouches, een tafeltje om te werken op de laptop, roomservice bestellen via de tablet, enzovoort.”
Kortrijk en Hotel Damier zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Daarom is ook nooit overwogen om in een andere stad een tweede hotel met dezelfde naam op te starten. “Een monument verplaats je niet”, aldus een resolute Catherine. “Om dezelfde reden is het ook nooit in ons hoofd opgekomen om de zaak na de overname een andere naam te geven. Dat zou zowat het domste zijn dat we kunnen doen. Neen, Damier is echt wel nog een lang leven beschoren, zeker als we binnenkort hopelijk helemaal afscheid kunnen nemen van de laatste beperkende lockdownmaatregelen.”
Beursbezoekers
STERCK. Welke doelgroep bereiken jullie vandaag?
Debal: “Onze logés bestaan voor 90% uit zakelijk cliënteel. Tussen 2014 en 2018 kwamen daar veel oorlogstoeristen bij, want we bevinden ons hier quasi aan de poort van de Westhoek. Dankzij de nabijheid van Kortrijk Xpo overnachten bij ons veel mensen die standhouder of bezoeker van een beurs zijn. In het weekend vinden hier ook huwelijksfeesten plaats. Veel mensen vinden het een grote troef dat we over een private parking beschikken.”
STERCK. In hoeverre leeft de perceptie nog dat je zonder een chic kostuum de Damier niet binnenkomt of kwam?
Debal: “Aanvankelijk was dat inderdaad heel moeilijk, zo’n stempel raak je niet zomaar kwijt. Gelukkig hebben we dat imago sinds onze overname toch grondig veranderd. Nu weet iedereen weer dat de Damier er echt voor iedereen is. Met de traditionele ‘comfort food’-keuken van onze brasserie bereiken we een heel internationaal publiek. Wat wel overeind zijn gebleven, zijn de gesteven tafelkleden en het zilveren bestek aan elke tafel. Inmiddels is ook het prijsverschil met de andere horecazaken uit de buurt grotendeels weggewerkt. Je hoorde jarenlang dat wij aan de dure kant waren, maar dat kwam ook omdat we altijd consequent met een witte kassa hebben gewerkt.”
STERCK. Is de drempelvrees bij de ‘gewone’ Kortrijkzaan helemaal verdwenen?
Debal: “Absoluut. Tussen 17 en 19u checken heel wat zakelijke klanten in voor hun overnachting, maar het is normaliter de hele dag door een komen en gaan van heel wat mensen. Voor velen onder hen maakt Damier deel uit van hun dagelijkse routine. De ene komt hier om 15u een koffie drinken, anderen komen in de vooravond voor een aperitief, doorgaans altijd in hetzelfde gezelschap. Het zorgt ervoor dat ons team circa 80% van de bezoekers gewoon bij de voornaam kent. Daardoor is de sfeer ook heel gemoedelijk en plezant.”
STERCK. Was de coronacrisis de grootste economische bedreiging ooit voor de zaak?
Debal: “Het heeft in elk geval een ingrijpende impact gehad. Sowieso is onze heropstart in fases gebeurd. Het restaurant en de brasserie gingen eerst open, voor het hotel was het wachten tot we een bepaalde minimumbezetting hadden. We krijgen namelijk ook te maken met een nieuwe economische realiteit. Bedrijven als Barco en Cisco, die hier vroeger om de haverklap buitenlandse zakelijke relaties lieten overnachten, zetten nu veel meer in op telewerken. Het zal nog wel even duren voor dat op volle kracht herneemt.”
STERCK. Wat verwacht je nog van het najaar?
Debal: “Ik durf optimistisch vooruitkijken, ben ook nooit bang geweest voor het voortbestaan van de zaak. Hoewel we niet anders konden dan het gros van onze dertien medewerkers op economische werkloosheid te plaatsen, zijn we gelukkig niet afhankelijk van alleen maar het hotel en het restaurant. De Damier-groep omvat namelijk nog de Copperhead-gin, Vision Healthcare (‘consumer health company’) en Mylène (cosmeticamerk dat uitsluitend via huisfeestjes wordt verkocht). Als we van een tweede coronagolf gespaard blijven, zullen er dit najaar heel wat kleinere events die normaal voor het voorjaar gepland waren, doorgaan, net als enkele grote beurzen in Kortrijk Xpo. Van alle events die hier voorzien waren, zal maar circa 1 procent niet doorgaan, al de rest is naar een latere datum verschoven. We hebben dus wel een uppercut gekregen, maar die heeft ons absoluut niet knock-out gemept.”