Métier vol uitdagingen

Een eigen speeltuin vol auto’s, vrachtwagens en kranen: dat was Casier Recycling destijds voor de jonge Bernd Casier. Als telg van de vijfde generatie wist hij al heel snel dat hij in de voetsporen van zijn voorouders wou treden. Zoveel jaar en een hoop ervaring later, is de gepassioneerde rallyrijder gepokt en gemazeld in de recyclingbranche. “Hoewel de randvoorwaarden en de wetgeving het soms wat minder plezant maken, blijft dit een leuk en interessant métier.”

Casier Recycling is een naam als een klok in de regionale ondernemerswereld. De roots, die dateren van de jaren 1890, zitten daar voor veel tussen. “Mijn over-overgrootvader is destijds met paard en kar gestart in Zwevegem, om vodden, ander textiel en schroot op te halen”, weet Bernd. “In 1950 zijn we naar de huidige site in Deerlijk verhuisd, omdat de vlakbij gelegen spoorweg heel interessant was voor transport. Ik heb altijd gezien hoe gepassioneerd mijn overgrootvader (Charles), opa (Henri) en vader (Karel) met dit bedrijf bezig waren en vond het heerlijk om hier in vakanties ook te komen werken.Doordat ik letterlijk onderaan de ladder ben begonnen en ervaring met alle specifieke handelingen heb opgedaan, voelde ik ook snel respect van de medewerkers. Recycling is me met de paplepel ingegoten.”

Wie nu van nul in deze business moet starten, begint er door alle regels beter niet meer aan.

STERCK. Draai je nu soms nog mee op de werf?

Bernd: “Ik spring inderdaad nog regelmatig bij, gisteren hielp ik nog met de afbraak van machines. Doordat ik op mijn twaalfde al met camions leerde rijden, ben ik vertrouwd met manoeuvreren uit moeilijke situaties. Het is cruciaal om die voeling met het werk te behouden, zo weet je ook perfect wat er zoal op een werf gebeurt.”

Hoogwaardige fracties

STERCK. Wat doen jullie precies?

Bernd: “We behartigen de laatste fases voor ijzer weer tot nieuwe fracties wordt versmolten. Bij talrijke bedrijven uit de streek staan in totaal circa 600 containers van ons. Als die zijn volgeladen met ferro-, non-ferro- en houtmateriaal, brengen we ze naar Deerlijk voor verwerking, zoals knippen (op maat van de klant), persen en shredderen (materiaal verkleinen door het via twee traag draaiende rotoren met hamers uit elkaar te slaan, red.). Die behandelde fracties verkopen we vervolgens weer aan de staalindustrie. Jaarlijks maken we circa 200.000 ton ferro en non-ferro weer bruikbaar voor de industrie. We zijn vooral gespecialiseerd in de behandeling van hoogwaardig ferromateriaal, dat van hieruit vertrekt naar Belgische en Europese klanten. Non-ferromateriaal transporteren we via zeecontainers ook naar andere locaties. Het is een bewuste keuze om ons niet toe te leggen op de behandeling van vervuilde, laagwaardige fracties. Vaak bevatten die een hoger kopergehalte. Dergelijke producten vertrekken via grote schepen, vaak geladen met 50.000 ton, hoofdzakelijk naar Turkije.”

STERCK. Jullie zijn destijds naar Deerlijk verhuisd met het oog op de voordelen van spoortransport. In hoeverre zetten jullie vandaag in op multimodaal vervoer?

Bernd: “We zijn absoluut vragende partij om daar meer gebruik van te maken, maar door allerlei factoren is dat erg moeilijk. Sinds 15 jaar kunnen we helaas via het spoor geen extern transport meer organiseren. We hebben daarover al regelmatig overlegd met belangenorganisaties en met Infrabel, maar helaas heeft dat nooit iets opgeleverd. Integendeel: op onze site loopt er nog wel een symbolisch treinspoor, maar de rails tussen onze site en het station van Deerlijk zijn weggenomen. Het ziet er niet meteen naar uit dat we die situatie ooit weer zullen kunnen omdraaien.”

STERCK. Speelt de nabijheid van het Kanaal Kortrijk-Bossuit jullie in de kaart?

Bernd: “Op zich wel, maar ook transport via het water is allesbehalve evident. We hebben wel een kaai in Stasegem en bouwen samen met Devagro zelfs een nieuwe kaai, maar in heel 2022 zijn er amper twee transacties met binnenvaartschepen gebeurd. Veel schippers varen liever op Duitsland omdat de voorwaarden daar een stuk interessanter zijn. Dat is best frustrerend, ja. Hoewel het kanaal zowat op twee kilometer van onze site ligt, kunnen we ons transport perfect organiseren om meer gebruik te maken van de waterweg. De realiteit is helaas dat we zo goed als alle transport over de weg moeten organiseren. Daar krijg je dan weer te maken met andere toegelaten tonnages in Nederland, België en Frankrijk. Dan praten we nog niet eens over de verschillende regelgeving voor transport in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. In die context is het vaak moeilijk werken.”

STERCK. Casier Recycling is na een aantal overnames uitgegroeid tot een heuse groep, met diverse vestigingen. Vanwaar die strategie?

Bernd: “Die schaalvergroting was nodig. Enerzijds omdat er erg veel spelers op deze markt actief zijn, anderzijds omdat je anders te veel marge verliest omwille van transportkosten. Nu we op de as tussen de Franse grens en Antwerpen vier hubs hebben, zitten we geografisch goed gesetteld en bevinden we ons een stuk dichter bij onze klanten. De uitbreiding van onze actieradius was ook essentieel omdat de instroom aan recycleerbare materialen de voorbije decennia gevoelig is verminderd, want veel Belgische ondernemingen hebben hun productie naar het buitenland verhuisd. Dan denk ik in eerste instantie aan de textielbranche. Destijds hebben we enorm veel textielmachines afgebroken. Op die sites komen dan vaak (sociale) verkavelingen, maar zelden andere economische activiteiten.”

STERCK. Is de overnamehonger nu volledig gestild?

Bernd: “We blijven sowieso uitkijken naar opportuniteiten, al is het zeker niet onze ambitie om tot de grootste speler in de markt uit te groeien. Het moet plezant en controleerbaar blijven. Zeker als familiaal bedrijf is het belangrijk de communicatielijnen kort te houden. 

Eigenlijk zijn we momenteel te groot om ons een kleine speler te kunnen noemen, en vice versa. Tegenwoordig is het al uitdagend genoeg om onze huidige zes vestigingen allemaal gezond te houden, al slagen we daar nog altijd prima in.”

India

STERCK. Hebben jullie ooit ook over de grenzen gekeken?

Bernd: “De praktijk leert dat de controle over buitenlandse vestigingen houden, veel moeilijker is. Ooit hadden we een overname in Zuid-Frankrijk gedaan en waren we eigenlijk klaar om operationeel van start te gaan, tot we de enorm complexe sociale wetgeving bij onze zuiderburen op ons bord kregen. Zowat vijftien jaar geleden was er ook een joint-venture met een Indiase partner in de maak, maar ook daar hebben we uiteindelijk afgehaakt. Als je niet constant ter plaatse kan zijn, heb je onvoldoende vat op de interne processen.”

STERCK. Wat is vandaag de grootste uitdaging op operationeel vlak?

Bernd: “Elke morgen is mijn eerste zorg: kijken of iedereen aanwezig is. Is dat niet het geval, mag je meteen met mensen beginnen schuiven. We hebben het geluk te kunnen terugvallen op een vrij loyaal team. Toch moet je als zaakvoerder tegenwoordig heel omzichtig met je mensen omspringen. Laat ons eerlijk zijn: het kader dat onze overheid heeft gecreëerd, moedigt mensen niet (meer) aan tot hard werken. Werken wordt eerder afgestraft dan beloond. Zeker met de huidige krapte op de arbeidsmarkt, is dat een spijtige evolutie.”

Overnames in het buitenland zijn niet meer aan de orde.

STERCK. Met welk gevoel kijk je naar de toekomst?

Bernd: “We beschikken over alle uitrusting en infrastructuur om onze klanten hoogwaardige kwaliteit te blijven leveren. Bovendien hebben we geïnvesteerd in allerlei noodzakelijke randvoorwaarden zoals een moderne waterzuivering, geluidsmuren, stofdoeken… om een goede band met onze buren te houden.”

“Regelmatig analyseren we of er zich op de markt nieuwe (overname)opportuniteiten voordoen. Zelf overgenomen worden, is voorlopig totaal niet aan de orde. De vijfde generatie (Bernd heeft twee tienerdochters, red.) is nog te jong om te beslissen of ze ooit in de zaak komt. Eén ding is zeker: wie nu van nul in deze business moet starten, begint er beter niet meer aan. Het regelgevend kader is dermate geëvolueerd dat je alleen als gevestigde waarde, met goede en bekwame medewerkers op alle niveaus, overeind kan blijven.”