Vuurwerk op de schroothoop

Een familiebedrijf van het zuiverste water, dat is het minste wat je van Degels Metal kan zeggen. De onderneming uit Ieper, waar de vierde en vijfde generatie momenteel aan de slag zijn, bestaat al meer dan 100 jaar. Filip Degels en Marjola Maes kregen de voorbije jaren versterking van zoon Matthias en dochter Isabelle, die tijdens hun jeugdjaren nochtans niet zo happig leken om in de voetsporen van hun ouders te treden. Een zoveelste bewijs dat bloed kruipt waar het niet gaan kan.

De roots van Degels Metal in Ieper dateren van 1920, al had de overgrootvader van Filip zelfs daarvoor nog een schroothandel in Kortrijk. “Mijn grootvader was eigenlijk begonnen als goudsmid, tot hij concludeerde dat hij… allergisch was aan goud. Vervolgens is hij als zelfstandige gestart met metaalrecyclage, maar ook met recuperatie van vodden, vellen, beenderen, papieren voederzakken, matrassen, noem maar op. Voor hem was het een bewuste keuze om niet bij zijn vader in Kortrijk te gaan werken, maar ze hebben dat altijd in een opperbeste verstandhouding gedaan”, vertelt Filip Degels.

Eerste schrootpersmachine

“Ik heb er nooit aan getwijfeld om ook in het familiebedrijf aan de slag te gaan, want de passie voor vrachtwagens en kranen was er altijd al”, gaat Filip verder. “Op mijn dertiende kon ik al met een vrachtwagen rijden. Veertig jaar geleden kwam ik in de zaak, op het moment dat mijn oom afhaakte nadat hij jarenlang met mijn vader de onderneming had geleid. Onze familie was eigenlijk een pionier in de filosofie dat afval een grondstof is. We waren in 1969 ook de eerste die investeerden in een schrootpersmachine. We werken nu trouwens nog altijd met dezelfde leveranciers als toen mijn oom en mijn vader (Guido Degels, die 23 jaar geleden overleed) het bewind voerden.”

STERCK. Wanneer heb jij fulltime de stap naar Degels Metal gezet, Marjola?

Marjola Maes: “Dat was 18 jaar geleden. Ik was vroeger al in het bedrijf actief en deed toen alles wat te maken had met milieucoördinatie en administratie. Gedurende het eerste jaar dat ik hier voltijds werkte, wist ik nog niet zeker of ik op langere termijn in de zaak zou blijven. Daarom hield ik alles zorgvuldig bij wat ik deed. Die input is later erg nuttig gebleken bij het opstellen van protocollen en procedures, iets wat we gedaan hebben om ervoor te zorgen dat de administratieve flow ook zonder mij vlot verder zou kunnen. Daar plukken we nu nog altijd de vruchten van.”

STERCK. Intussen zijn ook jullie kinderen actief in de onderneming. Was dat een evidente keuze, Matthias?

Matthias Degels: “Niets is minder waar. Als kind had ik niets met vrachtwagens of zwaar rollend materieel. Meer nog: ik vroeg mijn moeder om de sleutel van de voordeur, zodat ik niet doorheen de zaak moest om naar onze privéwoning te gaan. Ook mijn studies heb ik in een andere richting georiënteerd: ik volgde eerst handelswetenschappen in Brussel, om me later in Gent en Duinkerke te bekwamen in internationaal ondernemen. Ik was als jobstudent, samen met vrienden, wel actief in het bedrijf en begon na mijn studies parttime in de administratie en de boekhouding, maar na een aantal maanden had ik het gezien en ben ik naar Zuid-Amerika getrokken, waar ik – zonder een woord Spaans te kennen – rondreisde en hier en daar werkte. In mijn achterhoofd was ik wel al bezig met recyclageprojecten. Ik liep er stage in een Colombiaans familiebedrijf, werd opgevangen in een gastgezin en kwam na een jaar terug naar België, om toch weer in de zaak van mijn ouders te gaan werken.”

Autodidact

STERCK. Hoe heb je dat aangepakt?

Matthias: “Ik zag brood in een extra marktsegment en kreeg van mijn ouders één jaar de kans om te bewijzen dat het kon werken. Concreet focuste ik me op de aankoop van kopermaterialen en kabels, om daar kopergranulaat van te maken. In functie daarvan ben ik als autodidact zelf machines beginnen ontwerpen en ontwikkelde ik onder meer een systeem om het aantal manuele handelingen bij verwerking van ‘big bags’ te beperken.”

Filip: “We mogen nu gerust zeggen dat Matthias de motor was van de innovatie binnen ons bedrijf. Dankzij hem zijn we de weg van de automatisering ingeslagen en hebben we eigenlijk een extra nichemarkt kunnen aansnijden. Vroeger bleven onze activiteiten beperkt tot het sorteren en verkopen van afgedankte materialen, nu beschikken we over een hoogwaardige verwerkingslijn waarmee we kwalitatieve producten aan een faire prijs kunnen commercialiseren.”

STERCK. Op welke manier ben jij in de zaak gerold, Isabelle?

Isabelle Degels: “In mijn prille jeugdjaren was de bedrijfskoer mijn favoriete speeltuin en was een vakantiedag pas geslaagd als ik mijn vader had vergezeld tijdens een werkrit met de vrachtwagen. Daarna had ik gedurende enkele jaren minder voeling met het bedrijf, omdat ik – net als Matthias – me nogal concentreerde op de uitbouw van een sportcarrière. Ik speel basket in de nationale eerste divisie en combineerde dat met studies communicatiemanagement. Uiteindelijk kwam ik toch in het familiebedrijf terecht, als freelancer (Isabelle heeft haar eigen bedrijf, ID-Fixed, red.) om me vooral op de boekhouding, btw-aangifte en de marketing te focussen, al ben ik ook goed vertrouwd met de weegbrug.”

STERCK. Hoe uitdagend is het om met vier gezinsleden een bedrijf te runnen?

Marjola: “We komen goed overeen, wat niet betekent dat het niet kan botsen. Af en toe mag er wel eens vuurwerk zijn. Logischerwijs zijn er soms wel eens afwijkende visies, maar de taken zijn goed gedelegeerd en iedereen wordt uitgespeeld op zijn sterktes.”

Filip: “Ik focus me op het ferro-gedeelte, Matthias doet alles wat non-ferro is. Die markt is sterk beursgerelateerd, maar hij volgt dat goed op. Marjola heeft altijd goed kunnen delegeren, waarbij de goed uitgeschreven werkprocedures zeker een pluspunt zijn. Zolang ze mij maar niet opzadelt met paperassen, want administratie is absoluut mijn dada niet.”

STERCK. In welke mate worden de kinderen al betrokken bij de verdere uitbouw van de zaak?

Marjola: “Eigenlijk hebben we onbewust de interesse bij hen opgewekt toen ze nog niet in het bedrijf werkten. Dan vroegen we om samen met ons rond de tafel te zitten als we bepaalde (financiële) kwesties bespraken.  Nu zijn we alle vier sterk gefocust op de uitbouw van een volledig nieuw masterplan voor de site. We willen onze bedrijfsterreinen eigenlijk vanaf een blanco blad optimaliseren, alleen aan onze woning zullen we niets wijzigen. We voeren daar heel open gesprekken over, wat ook nodig is. Per slot van rekening gaat het ook om hun toekomst en is het belangrijk dat ze daar nu al hun zeg in hebben.”

 

Imago

STERCK. Vanwaar die volledige make-over van de bedrijfssite?

Marjola: “We beleven een sterke expansie en ervaren dat het nodig is om onze logistieke processen te verbeteren. Zo verwerken we een ­gevoelig gestegen tonnage (van 1300 naar 1600 à 1700 ton per maand) en zit ook de ­productie van koperen granulaten ­stevig in de lift. Bovendien is het ­cruciaal om ons bedrijf up-to-date te houden en ­vinden we het ­essentieel om een ­positieve ­bijdrage te leveren aan het imago van onze ­sector. Zo zetten we ­bijvoorbeeld sterk in op het naleven van zoveel mogelijk SDG’s (duurzaamheidsdoelstellingen) van de Verenigde Naties. Die ­principes voor ­maatschappelijk ­verantwoord ondernemen weerspiegelen zich niet alleen in een nette bedrijfsvloer, modern ­rollend materieel en inspanningen voor het beperken van geluidsoverlast, maar ook in watermanagement, ergonomische en ecologisch verantwoorde productiefaciliteiten én in ons menselijk kapitaal.”

Filip: “We zijn ervan overtuigd dat er nog veel potentieel voor groei is. Gedurende al die jaren hebben we bijvoorbeeld nog nooit aan prospectie gedaan, we werken puur op afroep en huldigen het principe dat een gegeven woord heilig is. We verkopen nooit wat we (nog) niet binnen hebben en leveren hoogwaardig materiaal af, waardoor klanten graag bij ons terugkomen. Een vertrouwensband voor de lange termijn opbouwen is belangrijker dan energievretende discussies over een klein prijsverschil.”